tag:blogger.com,1999:blog-76457534509835098222024-03-08T12:52:51.635-08:00Imagination is... infinite...Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-55556502398923163752013-05-16T12:05:00.000-07:002013-05-18T13:56:41.984-07:00Rozdział XVI<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Z podziękowaniami dla: <b>Beatrice</b> za korektę i dla <b>Dominiki</b> za motywację :)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--></div>
<div style="text-align: left;">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Ślęcząc nad kolejnym nudnym tłumaczeniem
instrukcji obsługi aparatu fotograficznego, Hermiona zastanawiała się, czy
jeśli zadzwoni do kogoś z kim łączą ją tylko sprawy zawodowe po raz trzeci tego
samego dnia, to wyjdzie na beznadziejnie żałosną idiotkę. Przynajmniej w swoich
oczach. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Sprawy zawodowe… Kogo chcesz okłamać,
Granger?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Z pewnością nie ciebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Z pewnością nie. Ja wiem wszystko.
Zadzwoń.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Po co? Jest dorosły, poradzi sobie sam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">A co, jeśli mu się pogorszyło?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Gdyby czegoś potrzebował, to dałby znać.
Obiecał.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Wierzysz mu? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Tak.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Powie, że nie chciał zawracać ci głowy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Wie, że to ważne. Na pewno da znać,
gdyby coś się działo.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Lepiej spróbować niż potem żałować…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Dziewczyna miała już dosyć tego
irytującego głosu. Kłóciła się tak sama ze sobą już od ponad dwóch godzin.
Dzwoniła o dwunastej, zerknęła na zegar. Piąta. Czy pięć godzin to
wystarczająco długo? Może zasnął? Zła na siebie, wstała gwałtownie i zaczęła
przechadzać się tam i z powrotem po puchowym dywanie. W końcu wyciągnęła z
kieszeni monetę, rzuciła w górę i przykryła dłonią. Jak będzie awers - dzwonię.
Odsłoniła monetę i odetchnęła z ulgą, wyciągając jednocześnie telefon z
kieszeni bluzy. Wybrała numer Dracona i usiadła na podłodze, opierając się
plecami o łóżko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Halo? – padło po chwili.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Cześć. To znowu ja. – Odliczyła w
myślach trzy sekundy. – Jak się czujesz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ja… Gorączka spadła, ale trochę łamie
mnie w kościach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- To grypa, przy niej zawsze bolą kości.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Tak…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Zapadła cisza, jakby żadne z nich nie chciało
jeszcze kończyć rozmowy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czy…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czy… - padło z obu stron równocześnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ty pierwsza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Chciałam tylko zapytać, czy podobał ci
się film.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Jasne. Obejrzałem wczoraj. Masz
jeszcze coś podobnego?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Tylko „Nędzników”, jeśli lubisz
musicale.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Jeszcze nie wiem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czego? – zapytała zdezorientowana
dziewczyna.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czy je lubię.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Co jest nie tak z twoim mózgiem,
Granger?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie oglądałeś nigdy musicalu?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Chyba nie. Ale lubię muzykę, więc nie
powinno być tak źle.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Mogę ci go podrzucić.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Lepiej nie teraz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Dlaczego nie? – Bardzo się starała,
żeby w jej głosie nie było słychać rozczarowania.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Zarazisz się i zepsujesz sobie święta.
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Och… - To było wszystko na co w tym
momencie było stać pannę Granger. Poczuła się dużo lepiej wiedząc, że odmawia
jej, bo ma na względzie tylko jej zdrowie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Pojutrze Gwiazdka, więc lepiej nie być
chorym.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Będziesz u ciotki?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Miałem taki zamiar, ale chyba zostanę
w domu i spróbuję wyzdrowieć do Sylwestra. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ja będę z mamą u Potterów – rzuciła
beztrosko Hermiona, której humor wyraźnie się poprawił. – A o co ty chciałeś
zapytać?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nic ważnego – odezwał się lekko
zirytowany głos po drugiej stronie słuchawki.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Nazwisko Pottera zawsze tak na niego
działało. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- W taki razie będę kończyć. Mam jeszcze
trochę pracy z niemieckimi instrukcjami. Obiecaj, że dasz znać, gdybyś gorzej
się poczuł. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie martw się, Skrzatek nie odstępuje
mnie na krok – roześmiał się.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- To dobrze, że tak o ciebie dba. Uważaj
na siebie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ty też. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Rozłączyła się i uśmiechnęła pod nosem.
Pojutrze Gwiazdka! </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Draco zwlókł się z łóżka dopiero po
dziewiętnastej. Spał przez prawie cały dzień i najwyraźniej jego organizm miał
już dosyć snu, bo choć Draco przewracał się z boku na bok od godziny, to nie
mógł znaleźć sobie żadnej względnie wygodnej pozycji. Doszedł do wniosku, że
gapienie się w sufit wcale nie poprawia jego samopoczucia, zabrał więc koc i
zszedł na dół. Nalał sobie herbaty, wyjął z szafki paczkę paprykowych chipsów i
usadowił się wygodnie na kanapie przed telewizorem. Po kilku minutach
bezowocnego skakania po kanałach zdecydował się po raz kolejny obejrzeć
„Grincha”. Film o wrednym stworzeniu psującym ludziom święta. Idealnie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Właśnie wytrząsał z torebki ostatnie
okruchy, kiedy ktoś zadzwonił do drzwi, w wyniku czego wszystkie chipsowe
śmieci znalazły się na jego czarnym swetrze. Wyburczał coś pod nosem, strząsnął
resztki z ubrania i poszedł otworzyć. Miał tylko nadzieję, że nie były to
jakieś dzieci śpiewające kolędy. Polubił dzieci, ale to naprawdę nie był
najlepszy dzień. Szczerze mówiąc, był to najgorszy z możliwych dzień, na składanie
komuś zirytowanemu do granic możliwości niezapowiedzianych wizyt. Zaświecił
światło w korytarzu, obciągnął ubranie i nacisnął klamkę.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Mógłbyś się trochę pośpieszyć. – Usłyszał
kobiecy głos, a potem został staranowany przez obarczoną trzema pudłami
Hermionę. – Zamykaj! Jest dzisiaj strasznie zimno.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Dracon posłusznie zamknął drzwi, po
czym, odrobinę zdezorientowany, oparł się o nie plecami i wlepił wzrok w
przybyłą. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Wiesz Malfoy, mimo wszystko myślałam,
że masz w sobie coś z dżentelmena, ale chyba się pomyliłam – oznajmiła,
stawiając pudła na podłodze. – Mógłbyś chociaż powiesić kurtkę – rzuciła nią w
jego stronę i zajęła się rozsznurowywaniem butów. Draco otrząsnął się nieco,
złapał kurtkę i powiesił na wieszaku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Co ty… - odkaszlnął. – Co właściwie tu
robisz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Chyba nie myślałeś, że będziesz
siedział tutaj sam w Święta?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Tak. Tak właśnie myślał. Hermiona
rzuciła mu pełne politowania spojrzenie i ruszyła do kuchni, lewitując przed
sobą pakunki. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Idziesz czy nie? – Doleciało go z
głębi domu, uśmiechnął się więc pod nosem i podążył za kobietą. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Co tam masz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Same dobre rzeczy – odparła i zajęła
się wypakowywaniem pudeł. Draco, który zaglądał jej przez ramię, zauważył kilka
mniejszych pudełek z rozmaitymi wiktuałami. Ryba, ziemniaki, dwie sałatki,
torba cukierków, orzechy…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Chyba nie chcesz powiedzieć, że tym
razem to Potter postanowił mnie dokarmiać?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Oczywiście, że nie. Moja mama odłożyła
dla ciebie wszystkiego po trochu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Hermiona, odwrócona do niego plecami,
nie mogła zauważyć dziwnego wyrazu, który odmalował się na jego twarzy. Po
chwili usłyszała tylko: „Podziękuj mamie”, wypowiedziane cichym głosem. Czyżby
Draco Malfoy się wzruszył? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Sam możesz jej podziękować, bo zaprosiła
cię na jutrzejszy obiad.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ale… - zaczął, jednak dziewczyna
stanowczo mu przerwała.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Daj spokój. Nie ma tam małych dzieci,
więc na pewno nikogo nie zarazisz. A poza tym widzę, że już czujesz się dużo
lepiej. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Draco zaprzestał więc protestów, ale to
wcale nie poprawiło mu humoru. Bardzo lubił matkę Hermiony, ale zawsze w jej
obecności czuł się dziwnie skrępowany. Uważała go za wspaniałego herosa, który
uratował jej córkę, patrzyła na niego niemal z uwielbieniem. A to przecież nie
była prawda, bo co innego miał zrobić? Zostawić ją tam? Wcale nie chciał czuć
się jak bohater. To była specjalność Pottera.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Przestań to robić, Draco.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Co?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Myśleć. Lepiej nakryj do stołu. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Tak jest! – Uśmiechnął się i
posłusznie wykonał polecenie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Godzinę później najedzony Draco
spoglądał kątem oka na Hermionę, wpatrzoną chciwie w ekran telewizora. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ile razy już to oglądałaś?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Kilka – odparła, nie zaszczyciwszy go
nawet zerknięciem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Kilka! Chyba kilkadziesiąt – mruknął
pod nosem. Ignorowanie to był coś, czego nie znosił najbardziej na świecie.
Oprócz zwierząt futerkowych typu fretka. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Bądź cicho! – ofuknęła go – Zaraz
będzie najpiękniejsza scena. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Draco rzucił okiem na ekran. Kobieta w
brązowej kiecy, facet z dziwnym rodzajem krawata, leje jak z cebra i oboje są mokrzy,
włosy lepią im się do twarzy… Co w tym pięknego?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie wydaje mi się…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Zamknij się, Malfoy!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Skupił się więc ponownie na filmie.
Facet bredził coś o rozsądku, niższym urodzeniu, pozycji społecznej i agonii.
Agonii? Merlinie, czy on jest umierający? Dopiero po chwili zorientował się, że
to były oświadczyny. Odrobinę nieudane. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- No i dlaczego mu odmówiła? Nie był
taki znów ostatni.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Obraził ją.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czym? Powiedział jej przecież, że ją
kocha. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Wreszcie na niego spojrzała.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Jesteś zupełnie jak Ron. Jego
wrażliwość też mieściła się w łyżeczce do herbaty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Coraz gorzej. Teraz porównują go do
Weasleya. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie uważam…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Otóż to! Nie uważasz, a potem nie
wiesz co się dzieje. Oglądaj! – I ponownie przeniosła wzrok na ekran. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Draco sięgnął po miskę z orzeszkami i
poprawił się na kanapie. Nikt nie będzie go bezpodstawnie oskarżać o niewiedzę!
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- I jak podobał cię się film? – Z bardzo
daleka doleciał do Dracona znajomy głos, a potem poczuł czyjś łokieć obijający
jego żebra. – Wstawaj!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Draco pozbierał się do kupy, usiadł
prosto i przetarł oczy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Jesteś beznadziejny. Zasnąłeś po dziesięciu
minutach oglądania. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie będę oglądał filmu, w którym się
mnie obraża – zaprotestował.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ciebie? Nie słyszałam, żeby ktoś
wymienił tam nazwisko Malfoy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ja za to doskonale pamiętam jedną
dziewuszkę, która mówiła: „Czymże są mężczyźni w porównaniu ze skałami i
górami?”. Poczułem się bardzo dotknięty. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Zrobił obrażoną minę, a Hermiona
zaniosła się głośnym śmiechem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie wiem z czego się tak śmiejesz.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ja też nie. – Zerknęła na zegarek –
Pomogę ci posprzątać, a potem zmykam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Zaczęła zbierać szklanki i talerze, co
chwilę parskając śmiechem. Draco pomyślał, że tego mu brakowało – kogoś z kim
mógłby się pośmiać z niczego. W ogóle kogoś, z kim mógłby porozmawiać. Skrzatek
raczej się do tego nie nadawał, bo ciągle martwił się tylko, czy panicz nie
jest głodny, albo czy paniczowi czegoś nie potrzeba. Draco ofiarował mu nawet
kiedyś własny sweter, ale Skrzatek zrobił z niego marny użytek, bo z niewolnika
awansował się na gosposię domową. Kiedy Draco zaczął chorować, Skrzatek stał
się tak denerwujący, że musiał podstępem wyeksmitować go z domu, mówiąc
grzecznie, że obecność skrzata źle wpływa na jego zdrowie. Skrzatek spakował
się zatem i zatrudnił na kilka dni w jakimś wielkim domu weselnym, a Draco
pożegnał go stanowczym zakazem wracania do domu przed końcem roku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Kiedy wszystko już było uprzątnięte,
Hermiona sięgnęła po ostatnie pudełko, które ze sobą przyniosła i umieściła je
pod choinką.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Obiecaj, że otworzysz dopiero jutro
rano. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Dobrze, ale przecież ja nic dla ciebie
nie mam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie wiedziałeś, że przyjdę, a poza tym
dałeś mi już mnóstwo innych prezentów. – Uśmiechnęła się. – Więc jak,
obiecujesz?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Obiecuję – odwzajemnił uśmiech.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- No, więc teraz mogę już iść. – Wyszła
z kuchni i zaczęła zakładać buty.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Odprowadzę cię. – Ruszył za nią.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie, Draco. Jesteś chory.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- To tylko chwila. I ubiorę się ciepło.
– Mrugnął do niej, owijając szyję tym samym szalikiem, z powodu którego
niedawno natrząsał się z niego Blaise. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Wyszli przed dom, podali sobie ręce i
zniknęli z cichym trzaskiem. Aportowali się kilka przecznic od domu Hermiony i
ruszyli wolnym krokiem. Dziewczyna wsunęła mu dłoń pod ramię i tak szli w
milczeniu. Kiedy byli już blisko, Draco zwolnił i odwrócił się twarzą do swej
towarzyszki. Było już ciemno, a od wścibskich spojrzeń zza firanek odgradzał
ich gruby pień drzewa, pod którym się zatrzymali. Draco nabrał powietrza i
spojrzał prosto w oczy, które tak dużo mu już powiedziały.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Dziękuję ci. Za kolację, za prezent,
za czas… Za wszystko.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Wyciągnęła rękę i pogładziła go po
policzku.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie ma za co, Draco – powiedziała, po
czym wspięła się na palce i musnęła wargami kącik jego ust. A potem uciekła.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Oszołomiony Draco stał przez chwilę bez
ruchu, a potem, tknięty nagłym przeczuciem, spojrzał w górę. Jemioła.</span></div>
Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-44702263183197249142013-04-30T12:44:00.000-07:002013-04-30T12:44:31.687-07:00Rozdział XV<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Nie przyszedł. Ale właściwie dlaczego
miałby to zrobić? Nie obiecywał, nie umawiał się. Po prostu zawsze był. A
dzisiaj się nie pojawił. Właśnie dzisiaj, w dniu, w którym w końcu zebrałam się
na odwagę i postanowiłam poprosić o pomoc. Usiadłam na swoim miejscu i
wpatrzyłam się w krajobraz za szybą, a po moim policzku spłynęła słona łza.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Hermiona zapukała do drzwi Malfoy Manor
punktualnie o siedemnastej. Nikt nie pofatygował się otworzyć, więc nacisnęła
klamkę i weszła do środka. Zajrzała do kuchni i do jadalni, nawet do ogrodu,
chociaż było już za ciemno na zabawy na śniegu. Wszędzie pusto.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Draco? Hej, jest tu kto? – spróbowała,
ale nikt nie odpowiedział, ruszyła zatem po schodach na górę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Nie było nikogo w dwóch żółtych
sypialniach, podobnie jak w tej, którą kiedyś sama zajmowała, stanęła więc
przed drzwiami do pokoju Dracona. Właściwie była tam tylko raz, bo kiedy
spędzali razem czas, wybierali któreś z pomieszczeń na dole. Zazwyczaj była to
kuchnia lub salon z telewizorem. Dziwnie się czuła, stojąc tam i zastanawiając
się, czy zapukać. W końcu odetchnęła głęboko, zapukała cicho i uchyliła drzwi. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Jej oczom ukazał się uroczy widok – na
wielkim łóżku przykrytym zieloną narzutą spał rozwalony malowniczo Malfoy, a na
jego wyciągniętym ramieniu spoczywała niebieska główka Teddy’ego. Hermiona
podeszła bliżej. Jedno pasemko jasnych włosów opadało Draconowi na zamkniętą
powiekę i, nie wiedzieć czemu, dziewczynę nagle ogarnęła czułość, gdy tak przyglądała
się śpiącemu. Wyciągnęła dłoń i odsunęła delikatnie niesforne włosy, nie chcąc
go obudzić. Zawsze zastanawiała się, czy ta przedziwna czupryna jest
rzeczywiście tak miękka na jaką wygląda. Kiedyś, gdy był jeszcze małym
chłopcem, nosił okropnie ulizane włosy, ale później zmienił uczesanie na takie,
które dodawało mu raczej tajemniczości. Wiecznie odziany w czerń, z
charakterystycznym kolorem włosów. Zawsze był przystojny… </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Hermiona otrząsnęła się z tych
dziwacznych myśli i przestraszona cofnęła szybko dłoń. Rzuciła jeszcze jedno
rzewne spojrzenie na obu panów i wyszła na palcach z pokoju. Niech sobie śpią.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Pół godziny później w kuchni pojawił się
pan domu z malcem na rękach. Uśmiechnął się do dziewczyny i posadził Teddy’ego
na kuchennym blacie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Trochę zaspaliśmy.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie szkodzi. Zrobiłam wam w tym czasie
kolację – odparła, stawiając w bezpiecznej odległości od chłopca dwa kubki
kakao i talerz kanapek z konfiturami.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czyżby kolejny prezent od ciotki? –
rzucił Draco, patrząc znacząco na słoiki ustawione na szafce.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Oczywiście. Przesyła ci jeszcze sok
malinowy i powidła śliwkowe.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Będę jadł te zapasy przez najbliższe
pięć lat. Kiedy byłem wczoraj po małego, wcisnęła mi całą torbę dżemów w
czterech różnych smakach. Dobrze, że mogę podzielić się tym wszystkim z
Zabinim.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- A właśnie, co u Blaise’a? Dawno go nie
widziałam.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Wpadł dzisiaj rano i pożarł nasze
śniadanie, prawda Teddy? </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Chłopiec pokiwał energicznie głową,
zajęty wciskaniem klawiszy na telefonie, który przed chwilą udało mi się
wyłowić z przepastnej kieszeni bluzy wujka.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Raczej nie był w dobrym humorze, ale
nic mi nie zdradził. Zaczynam się o niego martwić. – Draco popatrzył poważnie na
Hermionę, a ona odwdzięczyła się spojrzeniem wyrażającym pełne zrozumienie.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Zjemy?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Blaise rzeczywiście był w paskudnym nastroju.
Ten stan trwał mniej więcej od dwóch tygodni, czyli od dnia, w którym poszedł z
Draconem do jego ciotki. Od tego czasu nie pojawiła się w mieście. Wiedział o
tym, bo każdego dnia siedział na peronie aż do odjazdu ostatniego pociągu. A
jeśli coś jej się stało? A może wyjechała? Żałował, że nie wie o niej nic ponad
to, że wysiadała jedną stację przed nim. Zwiedził ją bardzo dokładnie. Wysiadał
na niej i szedł piechotą w stronę domu, żywiąc nadzieję, że może spotka dziewczynę
gdzieś po drodze. Nic takiego jednak się nie zdarzyło. Zrezygnowany i zmęczony
wszedł do przedziału i zajął miejsce pod oknem. Wpatrzył się tępym wzrokiem w
obraz za szybą i nie od razu zorientował się, że ktoś usiadł obok.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Gdzie pańska towarzyszka? – zapytał
starszy pan, którego Blaise znał z widzenia. On też często podróżował tym
pociągiem i zazwyczaj zajmował miejsce nieco z przodu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nie mam pojęcia. Zniknęła – wyznał
szczerze Zabini.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ostatnim razem była odrobinę smutna…</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Widział ją pan? – Blaise momentalnie
ożywił się. – Kiedy?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Dosyć dawno… Dwa tygodnie temu? Tak, w
piątek. Wydaje mi się, że płakała.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czy wie pan gdzie mieszka?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- A ty nie? – zdziwił się staruszek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Ja… Cóż… Nigdy jej o to nie pytałem –
przyznał się Blaise.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">Mężczyzna popatrzył na niego dziwnie i
pokręcił głową. Blaise niemal usłyszał jak mówi: „Ach, ta dzisiejsza młodzież!
Co za zwyczaje…”</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Tak się składa, że wiem, gdzie mieszka
ta panna. Nie jestem jednak pewien, czy powinienem podzielić się z panem tą
informacją. To dla niej trudny okres – rzucił tajemniczo, a w oczach chłopaka
błysną strach.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czy coś jej się stało?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Jej babcia odeszła.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Zmarła? – upewnił się Blaise, który
wiedział, że dziewczyna mieszkała tylko z babcią, którą bardzo kochała. Często
o niej opowiadała.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Nagle. Biedna Beth, zawsze taka pełna
życia… Nikt nie spodziewał się, że odejdzie pierwsza… - Starszy pan mówił coś
jeszcze, ale Blaise go nie słuchał. Została sama. Obiecywał wsparcie i zawiódł,
kiedy był potrzebny. Czy zechce go w ogóle widzieć?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Czy mógłby mnie pan do niej zabrać?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Do Beth?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Do jej wnuczki! – zirytował się
Blaise, ale zaraz przeprosił za swoje zachowanie, tłumacząc się zdenerwowaniem.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 21.3pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt;">- Spokojnie, chłopcze. Gdybym nie chciał
cię do niej zaprowadzić, to nie mówiłbym, że ją znam. Wysiadamy na następnej
stacji.</span></div>
Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-88490956067576502082013-04-25T12:41:00.000-07:002013-04-28T11:25:39.280-07:00Świat stanął na głowie<h4 style="text-align: center;">
Witam!</h4>
<h4 style="text-align: center;">
Bardzo dawno mnie nie było, ale teraz wracam i na początek mam mały dodatek. Krótkie opowiadanko, które niedawno pisałam do szkoły. Jest nieco inne niż wszystko co już tutaj zamieściłam, ale mam nadzieję, że Wam się spodoba. Opowiadanie nosi tytuł <i>Świat stanął na głowie</i>. </h4>
<h4 style="text-align: center;">
Zapraszam!</h4>
<br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Życie panny
na wydaniu nie jest wcale łatwe. Zwłaszcza wtedy, gdy owa panna ma już
dwadzieścia dwa lat, a na horyzoncie nie pojawił się dotąd żaden kandydat godny
choć cienia jej uwagi. Do takiego wniosku doszła panna Clara Smith, kiedy,
siedząc pośród znakomitych gości lady Johnston, próbowała robić cokolwiek, byle
tylko nie zerkać w stronę wielkiego tarasowego okna, za którym przed kwadransem
zniknęła w towarzystwie swojego najwytrwalszego adoratora jej przyjaciółka, Daphne
Collins. Clara miała coraz gorsze przeczucia…<br />
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Istniały bowiem tylko dwa
powody, dla których szanująca się panna pozwalała sobie na spacer po ogrodzie
wyłącznie w męskim towarzystwie: albo pragnęła usłyszeć od owego dżentelmena
propozycję uczynienia z niej towarzyszki życia, albo też, w błogiej
nieświadomości, zmierzała wprost ku własnej zgubie. Jako że Clara nie potrafiła
wyobrazić sobie żywiołowej Daphne w roli małżonki nieco flegmatycznego pana
Henry’ego, postanowiła wyruszyć na poszukiwania.<br />
<span style="mso-tab-count: 1;"> </span>Odczekała całe dwie minuty,
rozejrzała się dyskretnie na boki, po czym ruszyła w przeciwnym kierunku. Zdecydowała,
że bezpieczniej będzie wybrać dłuższą drogę, na wypadek, gdyby ktoś jednak ją
obserwował. Wszystko szło jak po maśle, aż do momentu, w którym nagle przed
Clarą wyrosła wysoka i dobrze zbudowana postać. Wystarczyło rzucić okiem na
eleganckie wyłogi aksamitnego fraka, aby jednoznacznie stwierdzić, kto stanął na
przeszkodzie. Hrabia Denson. Doprawdy, gorzej już być nie mogło…<br />
- Czy można prosić do tańca, panno Smith? – zapytał głębokim głosem i zmierzył
Clarę spojrzeniem, która jasno wyrażało, że przejrzał jej zamiary i absolutnie
nie wyraża zgody na ich realizację. Jakże mogłoby być inaczej? Wszak hrabia był
najlepszym przyjacielem pana Henry’ego, należało więc przypuszczać, że ten
wtajemniczył go w swoje matrymonialne plany.<br />
- Wolałabym nie, panie hrabio – padła gładka odpowiedź.<br />
- Panno Smith, nie wypada odmawiać komuś tańca w tak grubiański sposób. A już
zwłaszcza wtedy, gdy jest się osobą, która stanowczo uwielbia tańczyć.<br />
Clara aż jęknęła w duchu. Dwa tygodnie temu wydarzył się najgorszy dzień jej
życia. Co gorsza, jedynym świadkiem tej kompromitacji był pewien arogancki
arystokrata, który miał czelność jej o tym przypomnieć.<br />
- Prędzej świat stanie na głowie, niż ja zgodzę się z panem zatańczyć! Albo w
ogóle mieć z panem cokolwiek wspólnego. Jest pan niewychowanym, kłamliwym pozo…<br />
- Hola, hola! – przerwał jej i prowokująco się uśmiechnął – Czy zaprzeczy pani,
że dokładnie przed dwoma tygodniami, w domu swojego brata przy Grosvenor Square
7 tańczyła walca, mimo widocznego braku partnera, który mógłby ją poprowadzić?<br />
- Dobrze pan wie, że nie mogę temu zaprzeczyć – syknęła Clara.<br />
- Dlaczego zatem nazwała mnie pani kłamcą?<br />
- Nie nazwałam pana kłamcą, a jedynie kłamliwym pozorantem, który składa damom
nieszczere propozycje.<br />
- Pozorantem?<br />
- Właśnie. Udaje pan, że chce zatańczyć, a w rzeczywistości pragnie jedynie
upajać się własną uszczypliwością i zawstydzeniem innych.<br />
- Przykro mi, że byłem powodem pani zawstydzenia – spoważniał na moment, ale
zaraz przyłożył prawą dłoń do serca i z dziwnym błyskiem w oku oznajmił:<br />
- Zraniła mnie pani, panno Smith. Moja propozycja była jak najbardziej szczera.
Mniemam, że pani stanowcza odpowiedź również?<br />
Clarę po raz drugi tego wieczora ogarnęły złe przeczucia, ale była zbytnio
rozgniewana i wzburzona, aby się nad nimi zastanawiać, odparła więc:<br />
- Jak najbardziej!<br />
Na usta hrabiego wypłynął triumfujący uśmiech i pewnym głosem zapytał:<br />
- Czy w takim razie uczyni mi pani ten zaszczyt i zatańczy ze mną następnego
walca?<br />
W tym momencie Clara usłyszała gorączkowe szepty, a stojąca niedaleko dama
oznajmiła półgłosem:<br />
- Świat stanął na głowie! Panna Collins wychodzi za mąż!</span></div>
<br />
Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-2045776555365110202012-10-19T14:17:00.000-07:002012-10-19T14:17:18.045-07:00Rozdział XIV<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">Grudzień nadszedł zupełnie niepostrzeżenie. Ot, nagle na kartkach
kalendarza nazwę jednego miesiąca zastąpiła kolejna. Na sklepowych wystawach
zaroiło się od czerwonych Mikołajów, reniferów z żarówkowymi nosami, ogromnych
skarpet i mnóstwa innych typowych ozdóbek. Ulice rozbłysły tysiącem choinkowych
lampek, a wszędzie unosił się zapach drzew. Był nawet śnieg. Drobniutkie płatki
pokrywały stopniowo dachy domów, gałęzie drzew i chodniki, aby nagle otulić
wszystko miękką, białą warstewką spokoju. Mniej ludzi na ulicach, mniej
samochodów. Coraz ciemniej i coraz zimniej. Coraz więcej zgubionych szalików i
rękawiczek.<br />
Wysoki jasnowłosy mężczyzna, ubrany w czarną kurtkę i gruby, ręcznie pleciony
szalik przechadzał się niespokojnym krokiem po chodniku przed zrujnowanym
budynkiem. Wielka kłódka wisząca na drzwiach i zabite dyktą szyby starego
sklepiku doskonale spełniały swoją rolę – upewniały przechodniów, iż naprawdę
jest to opuszczone lokum. Tylko wtajemniczeni wiedzieli, że to redakcja
największej czarodziejskiej gazety w Wielkiej Brytanii, miejsce pracy wielu
ludzi, w tym również pana Blaise’a Zabiniego. W tym właśnie celu Dracon Malfoy
wystawał na mrozie przed budynkiem: miał już dosyć ciągłego zbywania oraz
trwających dziesięć sekund telefonów i pofatygował się do tej szacownej
instytucji osobiście. Zaistniał tylko jeden problem – nie miał pojęcia jak się
dostać do środka. Co prawda odwiedził już kiedyś redakcję <i>Proroka
Codziennego</i>, ale to doniosłe wydarzenie miało miejsce jakieś dwadzieścia
lat temu i nawet chełpiący się doskonałą pamięcią dziedzic Malfoyów nie mógł
sobie przypomnieć jak u licha wchodzi się do tej twierdzy. Jego irytacja
właśnie sięgała niebezpiecznego poziomu, po którym pozostawało tylko odwrócenie
się na pięcie i jak najszybszy powrót do domu, kiedy usłyszał znajome
pogwizdywanie. Na jego usta wypłynął diabelski uśmieszek.<br />
- Proszę, proszę. W samą porę!<br />
- W samą porę na co? Czyżby twój arystokratyczny nos zamarzł tak szybko? –
Blaise odpłacił mu się prawie identycznym wyrazem twarzy. Wredny uśmieszek w
wykonaniu Blaise’a Zabiniego po prostu nie istniał, bo cały efekt niszczył
uroczy dołek w policzku. Uroczy w mniemaniu pań, rzecz jasna. <br />
- Bardzo śmieszne – obruszył się Draco, ale po chwili dotarł do niego sens słów
przyjaciela – Tak szybko? Co znaczy tak szybko?! Chcesz powiedzieć, że
wiedziałeś, że sterczę tu od dwudziestu minut i<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>przychodzisz dopiero teraz! – to nawet nie było pytanie. To był czysty
wyrzut. <br />
- Owszem, ale jesteś tutaj dopiero od… - zerknął na zegarek – … szesnastu i pół
minuty.<br />
Wyczulone ucho mogło w tym momencie usłyszeć zgrzytanie zębów.<br />
- Od kiedy to zrobiłeś się taki dokładny, co? – rzucił Malfoy i ruszył przed
siebie.<br />
- No, nie irytuj się tak. Zawiadomili mnie, że przyszedłeś. A ja miałem jeszcze
piętnaście minut, nie mogłem wyjść wcześniej.<br />
- Okej.<br />
Przez chwilę szli w milczeniu. Śnieg skrzypiał pod butami, a zimny wiatr
czerwienił policzki. Draco wcisnął ręce głębiej w kieszenie.<br />
- Skąd masz taki fajny szalik?<br />
- Dostałem – odburknął wciąż nieco obrażony Draco.<br />
- O! Ciekawe od kogo… Od Mikołaja? A może w tym roku Mikołaj zmienił się w Gra…
- o tak! To był wielce drażliwy temat. Teraz z pewnością dowiemy się
wszystkiego, pomyślał Blaise. <br />
- Nie, nie zmienił imienia na Granger! – wybuchnął w końcu Malfoy, ale zaraz
opanował się i dodał ciszej – Dostałem go od kogoś innego.<br />
To nieco zaskoczyło Zabiniego. Jeśli nie Granger, to kto? Draco nigdy nie miał
zbyt wielu znajomych, a już zwłaszcza od kiedy wrócił do kraju. Tak po prawdzie
to utrzymywał kontakty jedynie z ich dwójką. Bo chyba nie dostał szaliczka od
Pottera? Chociaż po tej jego narwanej żonce można było spodziewać się
wszystkiego. Gorączkowe rozmyślania Blaise przerwało wymowne chrząknięcie
towarzysza.<br />
- Dostałem go od ciotki.<br />
- Od ciotki? Ty masz jakąś ciotkę? <br />
- Owszem, mam – uśmiechnął się Draco, naśladując ton przyjaciela sprzed kilku
minut – Ciotkę Andromedę. <br />
- A tak! Pani Tonks.<br />
- Merlinie, czy ty znasz wszystkich ludzi w tym kraju? – Draco przewrócił
oczami i przypomniał sobie Hermionę, która opowiadała mu przed kilkoma
tygodniami o ich spotkaniu w parku.<br />
- Prawie – odparł Zabini i dodał – Muszę ją poprosić o taki sam.<br />
- To będziesz miał świetną okazję, bo właśnie tam idziemy.<br />
- Co? N-nie, ja nie mogę… Dzisiaj jest środa!<br />
- I co z tego? Wczoraj był wtorek, a jutro będzie czwartek – Draco wzruszył
ramionami i przyspieszył kroku – Musimy najpierw wejść do jakiegoś sklepu. Co
się kupuje na taką okazję?<br />
Dopiero przydłużające się milczenie Blaise’a zwróciło uwagę Dracona. Popatrzył
na niego wyczekująco. Do licha, znów to samo! Prawie mógł usłyszeć jak
przeskakują trybiki w jego głowie, kiedy nerwowo szukał jakiegoś wytłumaczenia.
Wszystko, byleby nie prawda!<br />
- Ja… No cóż, dobrze. Pójdę z tobą.<br />
- Na pewno? – Draco zerknął na niego podejrzliwie.<br />
- Tak – Blaise podjął tę decyzję z ciężkim sercem. Bardzo chciał iść na pociąg
i znów ją zobaczyć, ale wiedział, ile ta wizyta znaczyła dla Dracona. Skoro
zdecydował się odwiedzić wydziedziczoną ciotkę, to znaczyło, że przynajmniej w
jego życiu coś idzie ku lepszemu. I skoro przyszedł po niego do pracy, to
znaczyło, że bardzo zależy mu na obecności przyjaciela. A Blasie Zabini nigdy
nie zawodził przyjaciół. Przynajmniej do tej pory.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;"><br /> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-ascii-font-family: Calibri; mso-hansi-font-family: Calibri;">W niecałą godzinę później obaj panowie stali na schodach domu przy
mało ruchliwej uliczce w zachodniej części miasta. Draco dzierżył w dłoniach
ogromny bukiet czerwonych goździków, a Blaise uginał się pod ciężarem starannie
zapakowanego pudła, w którym znalazł się chyba każdy rodzaj zabawek jakie tylko
udało im się wypatrzyć na sklepowych wystawach. Być może nie był to najbardziej
odpowiedni prezent dla małego chłopca, ale skąd niby mieli wiedzieć co
najbardziej przypadnie do gustu Teddy’emu? <br />
Drzwi otworzyła Andromeda Tonks – kobieta średniego wzrostu i raczej puszystej
budowy ciała, idealny wręcz materiał na kochającą ciocię. Na widok siostrzeńca
cała się rozpromieniła, a jej oczy zalśniły czymś podejrzanie podobnym do łez.
Patrząc na tę uroczą rodzinną scenę, Blaise zastanowił się czy również nie
posiada jakiejś zaginionej krewnej, która ucieszyłaby się na jego widok tak
bardzo jak kobieta stojąca w drzwiach na widok Malfoy’a. <br />
- Och, niemądry chłopcze! Nie trzeba było przynosić żadnych kwiatów! – Blaise z
rozbawianiem odnotował, że mówiąc to, pani Tonks wciskała nos w sam środek
bukietu, a na jej twarzy pojawił się błogi uśmiech. Kobiety i kwiaty zawsze tak
na siebie działają.<br />
- Dobry wieczór pani Tonks – odezwał się w końcu i bezceremonialnie wepchnął
wielkie pudło w zupełnie bezczynne już ramiona Dracona. Koniec z rolą darmowego
tragarza.<br />
- Pan Zabini! – wykrzyknęła jakby dopiero teraz zdała sobie sprawę z jego
obecności i uśmiechnęła się serdecznie – Jak to miło, że pan również się
pojawił. Rzadko miewamy <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>takich przystojnych
gości.<br />
Blaise odwrócił się i udał, że rozgląda się w poszukiwaniu owych „przystojnych
gości”.<br />
- Doprawdy nie wiem kogo miała pani na myśli.<br />
Z głębi domu dobiegł ich melodyjny śmiech, a po chwili w drzwiach łączących
korytarz z resztą domu ukazała się Hermiona Granger. Blaise chciał zastanowić
się po co, u diabła Malfoy wlókł go tutaj ze sobą przez całe miasto, skoro, jak
widać, miał już całkiem znośne wsparcie moralne, ale nie zdążył tego zrobić,
gdyż na korytarz wypadł Teddy z dzikim okrzykiem radości na ustach, po czym
dosłownie rzucił się na Dracona, omal nie zwalając go przy tym z nóg. Ten czym
prędzej odłożył swój pakunek, <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>schylił
się ze śmiechem i wziął malca na ręce. Pani Tonks ukradkiem otarła z oka
kolejną łzę.<br />
- Wujek Draco!<br />
- Jak się masz Teddy?<br />
- Całkiem dobrze wujku. Wczoraj byłem z babcią w…<br />
- Może przywitasz się z naszym drugim gościem, Teddy? – łagodnie zwróciła
chłopcu uwagę ta sama babcia, która wczoraj zabrała go w jakieś tajemnicze
miejsce.<br />
- Dobry wieczór panie Zabini – przywitał się grzecznie, choć nie okazał
gościowi zbytniego zainteresowania, bo jego uwagę przyciągnął właśnie pominięty
wcześniej prezent. Draco postawił go więc na ziemi i spytał uprzejmie, czy
zechciałby wskazać mu miejsce, w którym mógłby złożyć przesyłkę dla samego pana
Teddy’ego Lupina. Chłopiec<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>zachichotał i
poprowadził go w głąb domu, a Blaise pomyślał, że jego przyjaciel chyba
naprawdę lubi to dziecko. Wygłupiający się Malfoy to coś, czego jeszcze nie
zdarzyło mu się bowiem oglądać.</span></div>
Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-82332793473931140202012-06-01T14:56:00.000-07:002012-06-01T14:56:00.652-07:00Rozdział XIII<span style="font-size: small;">- Jak długo będziesz tam jeszcze sterczał?! <br />Draco miał dosyć. Ile
można stać na zimnie i gapić się na te głupie drzwi? Gdyby tak chociaż
raz się otwarły... Ale nie! Były zamknięte na cztery spusty i nic nie
wskazywało na to, żeby coś w tym względzie miało się zmienić. Od samego
rana obserwowali tę ruderę stojącą w jakimś szczerym francuskim polu.
Najpierw siedzieli w samochodzie i to jeszcze dało się jakoś wytrzymać,
bo mogli przynajmniej swobodnie rozmawiać i Draco znów podjął próbę
wysondowania przyjaciela. Dowiedział się tylko tyle, że powinien
pilnować swoich interesów, a miał dziwne wrażenie, że te "interesy"
wiąże coś z Hermioną Granger. Dzwoniła tylko raz, wczoraj wieczorem.
Pytała czy są już na miejscu i czy wszystko w porządku. Potem
opowiedziała mu o wizycie Ginny i zapadła cisza. Draco rozpaczliwie
szukał w myślach jakiegoś tematu, który mógłby poruszyć, bo wcale nie
miał ochoty się rozłączyć. Zapytał o kota, który podczas jego
nieobecności przeprowadził się do Hermiony i zanotował w myślach, że
musi mu kupić jakiś porządny prezent. Okazał się pomocny już drugi raz.
Rozmawiali przez jakieś dziesięć minut, podczas których Draco szczękał
zębami na hotelowym balkonie, bo nie wiedzieć czemu nie chciał z nią
rozmawiać przy Zabinim. Kiedy wszedł z powrotem do pomieszczenia, Blaise
popatrzył na niego z dziwnym wyrazem oczu, ale się nie odezwał. Dopiero
później, kiedy już leżeli w łóżkach zapytał:<br />- Jak to jest?<br />- Co?<br />- Jak to jest, kiedy ma się kogoś, kto interesuje się tym co robisz i dzwoni do ciebie, kiedy gdzieś wyjedziesz?<br />Draco
nie odpowiadał od razu. Musiał się poważnie zastanowić. Nie spodziewał
się, że Hermiona się odezwie. To prawda, że rozmawiali prawie
codziennie, ale zawsze chodziło o pracę, a od pamiętnej niedzieli także o
Teddy'ego. Kiedy zobaczył czyj numer pokazał się na wyświetlaczu
komórki, poczuł, jak robi mi się ciepło na sercu. Naprawdę!<br />- Bardzo przyjemnie.<br />W
odpowiedzi usłyszał tylko jakieś ciche mruknięcie, a potem przyjaciel
odwrócił się na bok i już więcej nie odezwał. Draco pogrążył się w
rozmyślaniach. Znali się z Blaisem od zawsze. Jako mali chłopcy spędzali
ze sobą niemal każdy dzień. Co prawda w żyłach Blaise'a nie płynęła tak
szlachetnie niebieska krew jak u Dracona, ale pochodził z dość starej
rodziny, która nigdy nie stanęła Malfoyom na drodze do tego, co akurat
chcieli zdobyć. W tych zamierzchłych czasach, kiedy jeszcze Draco
ubóstwiał swojego ojca, często zdarzało się, że serdecznie współczuł
Blaisowi wychowywanemu jedynie przesz matkę-furiatkę z zamiłowaniem do
bogactwa. Przez sześć lat mieszkali w jednym dormitorium i chociaż
początkowo byli nierozłączni, to później często się kłócili, a wszystko
zaczęło się psuć wraz z przybyciem do szkoły Dolores Umbrigde. Blaise, w
przeciwieństwie do Dracona, nigdy nie zasilił szeregów Brygady
Inkwizycyjnej, a nawet gorąco go namawiał, żeby z niej wystąpił. Na
szóstym roku został za to członkiem slughornowskiego Klubu Ślimaka,
czego Draco skrycie mu zazdrościł. Przypuszczalnie tam też bliżej poznał
się z Ginny i Hermioną, bo zaczął jakoś dziwnie patrzeć na Dracona,
kiedy ten im dokuczał. Kilka razy ośmielił się nawet zwrócić mu uwagę,
że obie są od niego lepsze w wielu dziedzinach, za co został nagrodzony
wielkim fochem i wywaleniem z sypialni. Po ucieczce Dracona został ponoć
w szkole, a później mieszkał razem z Longbottomem i innymi buntownikami
w Pokoju Życzeń. Draco nie wiedział za wiele o tym okresie życia
Zabiniego, bo on sam nie chciał mu o nim opowiadać, kiedy niedawno go
wypytywał. Wszystko, co o nim teraz wiedział, wyciągnął od Hermiony.
Draco, skupiony przeważnie na swoich własnych nieszczęściach, nigdy nie
myślał o tym, że z Blaisem los obszedł się równie "łaskawie" jak z nim
samym. Dopiero to pytanie uświadomiło mu, że są w podobnej sytuacji.
"Jak to jest kiedy ma się kogoś, kto interesuje się tym co robisz..." -
Blaise zawsze zostawał na święta w Hogwarcie, mimo że Draco zapraszał go
do siebie każdego roku. Widocznie nie był tak ślepy jak on i od małego
czuł, czym pachnie Lucjusz Malfoy, więc wolał trzymać się od niego z
daleka. A czy jego matka jeszcze w ogóle żyła? Nie mieszkała z nim, to
pewne. I nigdy o niej nie wspominał.<br />- Blaise?<br />- Hmm..?<br />- Czy twoja matka jeszcze żyje?<br />- Co? Skąd nagle wzięła ci się moja matka?<br />- Tak tylko zastanawiałem się, czy jeszcze żyje. Dawno jej nie widziałem.<br />Blaise odpowiedział dopiero po chwili.<br />- Tak, żyje i ma się całkiem dobrze. Tak przynajmniej było w zeszłym roku.<br />- Nie widziałeś się z nią od zaszłego roku?<br />- Ja... Nie rozmawiamy ze sobą. <br />- Aha.<br />Draco
bardzo chciał się dowiedzieć dlaczego, ale stwierdził, że nie powinno
go to interesować. Sam wcale nie był lepszy, bo nie kontaktował się z
Blaisem przez trzy lata. A kiedy wrócił, to Zabini przywitał go z
otwartymi ramionami. Draconowi zrobiło się strasznie wstyd. Co on
właściwie wiedział o kimś, kogo nazywał przyjacielem? Nic. I była to
wyłącznie jego wina. Dlatego też zaczął mu zadawać w samochodzie te
pytania, którym Blaise tak ostro położył kres. Postali na dworze jeszcze
przez pół godziny, a później wrócili do hotelu i zaczęli się pakować.
Następnego dnia odbyli jeszcze jedną dziwną wycieczkę pod ten sam adres,
Blaise zrobił zdjęcia i wrócili do domu.<br /></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">***</span></div>
<span style="font-size: small;"><br />-
Kim ty jesteś? – Wreszcie wypowiedziała na głos pytanie, które męczyło
ją od ponad dwóch tygodni. Popatrzyła uważnie na mężczyznę siedzącego
obok niej na ławce w przedziale pociągu. Już prawie pustym przedziale.
Siedzieli sami, tak jak zawsze. Pociąg odjeżdżał o 16.42, ona
przychodziła akurat na czas, a on czekał na nią na schodkach i wyciągał
rękę, w którą niezmiennie wkładała mu na chwilę obie kule. Potem
skręcali w lewo i siadali na ławce pod oknem, tej najbliżej drzwi. Ona z
brzegu, bo wysiadała wcześniej, on dalej oparty plecami o ścianę i
zwrócony w jej stronę. I tak od siedemnastu dni, w każdy poniedziałek,
środę i piątek. Ona zawsze nieco zdyszana, on uśmiechnięty i zadowolony.
I piekielnie przystojny.<br />- Mówiłem ci – dziennikarzem – odparł beztrosko.<br />- W jakiej gazecie pracujesz? <br />- Czy to ważne? Podobno nie czytasz gazet.<br />- Mogłabym to zmienić, gdybyś podał mi jakiś tytuł.<br />-
Powiedzmy, że nie pracuję w gazecie. – Skrzywił się i odniosła
wrażenie, że to co powiedział nie jest prawdą. Poszukała jego wzroku. – W
normalnej gazecie – poprawił się.<br />- Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć?<br />- Ty też nie mówisz wielu rzeczy.<br />Zamilkła,
a on liczył w myślach sekundy, które dzieliły go od kolejnej rundy
pytań. Zazwyczaj nie wytrzymywała dłużej niż zajmowało mu doliczenie do
stu. Teraz wystarczyło tylko sześćdziesiąt osiem.<br />- Nie jesteś za młody na dziennikarza?<br />- Jestem młodym dziennikarzem.<br />- Jesteś również bardzo irytującym człowiekiem – odgryzła się i uznała, że przegrała.<br />Znowu. <br />- Co tam dzisiaj masz? – Popatrzył wymownie na torbę dziewczyny.<br />- Nic.<br />- Nic? <br />- Nie zdążyłam jeszcze przeczytać poprzedniej.<br />-
Czy coś się stało? – zaniepokoił się, bo zawsze miała ze sobą książkę,
którą właśnie wypożyczyła. Głównie po to co drugi dzień jechała do
miasta – żeby wymienić książki w bibliotece.<br />- Nie – padła szybka odpowiedź. Zbyt szybka. Teraz z kolei on przyjrzał jej się uważnie.<br />Spuściła wzrok i wymamrotała coś pod nosem.<br />- Powiedz co się stało.<br />- Nic. Ja tylko… pomagałam babci. – Wiedział, że kłamie. Albo nie mówi całej prawdy.<br />Ale on też nie był z nią szczery, kiedy zapytała gdzie pracuje. Dał jej spokój, przynajmniej na razie.<br />- Wiesz, że możesz na mnie liczyć?<br />- Wiem – odparła cicho i zaczęła wstawać z ławki. – Do zobaczenia.<br />-
Uważaj na siebie! – Pociąg się zatrzymał. Wysiadła powoli. Poszukał jej
wzrokiem… Stała na peronie obok ławki, tam gdzie zawsze.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-64463420106118360202012-06-01T14:55:00.003-07:002012-06-01T14:55:20.586-07:00Rozdział XII<span style="font-size: small;">Hermiona załatwiła sprawę z Harrym dopiero po trzech dniach.
Rzeczywiście miał w pracy jakąś kontrolę i zjawiał się w domu wyłącznie
po to, żeby się przespać. Spotkali się w sobotnie popołudnie w tym samym
parku, do którego wybrała się kilka dni wcześniej z Ginny. Tym razem
założyła cieplejsze ubranie.<br />- Harry, popatrz na mnie. Harry!<br />Z ociąganiem spojrzał jej w twarz, ale po chwili znów spuścił wzrok i zajął się kopaniem małego kamyczka.<br />-
Harry, przestań w końcu robić z siebie takiego męczennika! To nie twoja
wina, że zabrali mnie i powinieneś być wdzięczy, że to nie była Ginny. I
że wszystko dobrze się skończyło. Ja dziękuję za to codziennie.<br />- To nie jest takie proste - zamruczał pod nosem.<br />-
Jest. Ja nie żywię do ciebie żadnej urazy. Wiesz, że gdybym znów miała
jedenaście lat i musiał zdecydować z kim się przyjaźnić, to wybrałabym
ciebie. Chyba nawet jestem ci trochę wdzięczna za to uprowadzenie.
Troszeczkę.<br />- Co? Co ty bredzisz! - nareszcie jakaś żywsza reakcja. <br />- W końcu gdyby nie to, nie pogodziłabym się z Malfoy’em…<br />- Ach tak, jest jeszcze Malfoy. Zupełnie o nim zapomniałem - przewrócił oczami.<br />- Co ty od niego chcesz? Załatwił mi dobrą robotę.<br />-
Spotkałem go wczoraj pod biurem Proroka. Wyglądał całkiem tak jak w
szkole. Był cały w czerniiiii…. - celowo przedłużył, żeby ją zirytować. I
doczekał się kuksańca.<br />- Odczep się – odrzekła naburmuszona Hermiona.<br />- Muszę się zbierać. Wpadniesz do nas? – wstał z ławki i posłał jej wyczekujące spojrzenie.<br />- Nie mogę, mam do załatwienia jeszcze jedną sprawę.<br />Rozstali się przy wejściu. <br />Tak, pozostała jeszcze tylko jedna sprawa…<br /><br />W
niedzielę wygrzebałem się z łóżka gdzieś około południa. I wcale nie
spędziłem poprzedniego wieczora na ostrym balowaniu w jakimś podrzędnym
klubie. Sobotni wieczór spędziłem przed telewizorem z miską frytek w
jednej i podstawką z ketchupem w drugiej ręce. Zabini był zajęty.
Chciałbym wiedzieć co tak bardzo przyciągnęło w ostatnim czasie jego
uwagę. Zrobił się jakiś nieswój… Telefon zadzwonił dokładnie w momencie,
kiedy otwarłem drzwi do łazienki. <br />- Halo?<br />- Draco? Już wstałeś? Osz ty ranny ptaszku, nie wiedziałem, że…<br />- Nie wiesz jeszcze wielu rzeczy Zabini. O co chodzi?<br />- Oho, ten znowu nie w sosie. Powinieneś zacząć brać coś na uspokojenie.<br />- Blaise…<br />- Dobra, już mówię. Jest dla ciebie robota.<br />- Taa? A to coś nowego! Ale dziękuję, nie jestem zainteresowany śledzeniem dla ciebie jakiegoś biednego człowieka.<br />- Żadne śledzenie! Musisz pojechać ze mną na kontynent.<br />- A to niby po co?<br />- Powiem ci później. Dałbyś radę w piątek? Tylko na weekend, im szybciej to załatwimy tym lepiej.<br />- Okej, ale o co chodzi? Halo? Blaise? Blaise!<br />Cholera,
odłożył słuchawkę. Co za dziwny człowiek, dlaczego wcześniej tego nie
zauważyłem? Nieco wyprowadzony z równowagi zacząłem zbierać się do
życia. Już miałem schodzić na dół, kiedy ponownie odezwał się dzwonek
telefonu.<br />- Zabini, jeśli to znowu ty to wiedz, że nie rzuca się słuchawkami. To nieeleganckie i …<br />- Draco? <br />-
Hermiona! To ty? Przepraszam, niedawno dzwonił do mnie Blaise i nagle
się rozłączył. Myślałem, że to może znów on… - zacząłem plątać się w
wyjaśnieniach. Dlaczego ja zawsze muszę robić z siebie takiego kretyna? <br />-
Już dobrze, to tylko ja – zaśmiała się. Jak dobrze usłyszeć znów jej
śmiech, chociażby tylko w słuchawce telefonu… - Halo? Jesteś tam? – Po
chwili dotarło do mnie, że nie odezwałem się już od kilkudziesięciu
sekund. <br />- Tak, jestem! Zamyśliłem się. Czy coś się stało? <br />- Właściwie to nie… Chociaż może tak. Chciałam ci powiedzieć, że za godzinę będziesz miał gości.<br />Co? Gości? Jakich gości! Z trudem wróciłem z powrotem na ziemię.<br />-
Gości? Jedynymi osobami, które mnie odwiedzają jesteś ty i Blaise, a z
tego co wiem to on się do mnie nie wybiera, więc kto przyjdzie?<br />- Zobaczysz. Bądź gotowy za godzinę. Do zobaczenia. <br />- H-halo? Hermiona! – Ale już jej nie było. Rozłączyła się.<br />Co
za irytujący sposób kończenia rozmowy! Nawet nie można się pożegnać,
tylko tak sobie odkładają słuchawkę. Jakoś się z tym pogodziłem i
zająłem się ważniejszymi sprawami. Co to mogą być za goście? Chyba nie
przyprowadzi Pottera... Co prawda nie byliśmy już na wojennej ścieżce,
ale to nie oznaczało, że mieliśmy zostać najlepszymi przyjaciółmi. On z
pewnością też tak uważa, ale skoro nie on to kto? To pytanie
towarzyszyło mi podczas spożywania mocno spóźnionego śniadania.<br /><br />Punktualnie
o trzynastej ktoś zadzwonił do drzwi domu Dracona Malfoya. Właściciel,
odziany w czarne jeansy, czarną koszulę i czarne buty, zbiegł
niecierpliwie po schodach, przypominając sobie w ostatniej chwili, że
szarpanie za klamkę nie jest w dobrym tonie. Położył więc na niej swoją
bladą dłoń, wziął głęboki oddech i otworzył drzwi powoli i
majestatycznie. Za drzwiami stała przyczyna całego zdenerwowania pana
domu, jak zwykle uśmiechnięta panna Hermiona Granger. Był tylko jeden
problem – nie była sama. Draco spuścił wzrok gdzieś w okolice kolan
przybyłej, bo za jednym z nich chował się mały chłopczyk o niebieskich
włosach.<br />- Dzień dobry. Przywitaj się z wujkiem, Teddy. – Hermiona
pogłaskała małego po rozczochranej główce i wypchnęła go lekko do
przodu.<br />- Dzień dobry wujku. – Chłopczyk nieśmiało popatrzył w górę i lekko się uśmiechnął. Draco nadal był w szoku.<br />- Możemy wejść? Jest trochę zimno…<br />-
T-tak… Jasne! – Malfoy przesunął się z przejścia i obserwował jak
dziewczyna pomaga małemu ściągnąć kurtkę. Odetchnął głęboko i zaprosił
ich do kuchni. Kiedy usiedli już za blatem, Draco, chyba jeszcze bledszy
niż zwykle, zapytał ostrożnie:<br />- Masz ochotę na czekoladę Teddy?<br />- Tak! – wykrzyknął mały z widocznym entuzjazmem.<br />Dracon
Malfoy nigdy w życiu nie miał do czynienia z małymi dziećmi. Znał tylko
jednego malca – samego siebie sprzed lat i mógłby przysiąc, że z
pewnością się tak nie zachowywał. Poruszał się w atmosferze sztywnej
salonowej etykiety i nigdy w życiu nie jadł w kuchni. A już na pewno nie
wtedy, kiedy ojciec był w domu. Czasem zdarzało się, że siadywał z
matką w salonie i były to chyba jego najcieplejsze wspomnienia. W innych
zawsze był poza kręgiem dorosłych, zamknięty w swoim dziecinnym pokoju i
pozostawiony samemu sobie. Jego dzieciństwo raczej nie należało do
szczęśliwych. To była jedna z tych rzeczy, których zawsze zazdrościł
Weasley’owi – gromady rodzeństwa, z którą można się pobawić i rodziców,
którzy interesują się nie tylko twoją znajomością drzewa
genealogicznego. <br /><br />Kilka godzin później Draco żegnał swoich gości,
stojąc w drzwiach domu. Mały Teddy był już trochę śpiący i przytulał
się mocno do szyi Hermiony. Chyba podobała mu się ta wizyta, bo uśmiech
wręcz nie schodził mu z twarzy przez cały czas jej trwania. Z wielką
uwagą oglądał różne dziwne rzeczy, które Draco miał w domu, ale
najwięcej czasu poświęcił na zabawy z kotem. Jednak na coś się przydał
ten leniwy sierściuch.<br />- Dzięki za mile spędzony dzień – powiedziała
ściszonym głosem Hermiona i poprawiła jednocześnie chłopca, który chyba
już zdążył zasnąć na jej ramieniu. – Nadajesz się na ulubionego wujka. –
Mrugnęła porozumiewawczo.<br />- To ja dziękuję za niespodziankę. I eee…
Czy przyprowadzisz go jeszcze kiedyś? – Draco doszedł do wniosku, że
całkiem miło było mieć w domu takie radosne dziecko. Można się z nim
wygłupiać do woli i nikt nie będzie patrzył na ciebie jak na półgłówka.
Tak, zabawianie dziecka to całkiem przyjemne zajęcie.<br />- Jeśli tylko
chcesz. Wydaje mi się, że jemu też się bardzo podobało. – Uśmiechnęła
się. – Może w przyszłą sobotę? Mógłby nawet u ciebie nocować, pani
Tonks chyba nie miałaby nic przeciwko. <br />- Tak. – Draconowi spodobała się ta perspektywa, ale już po chwili jego entuzjazm osłabł – Blaise.<br />- W przyszłym tygodniu nie dam rady… Obiecałem Blaise’owi, że pojadę z nim w piątek na kontynent.<br />- Na kontynent? A po co?<br />- Nie wiem, nie powiedział. Rozłączył się, gdy tylko się zgodziłem.<br />- Dobrze, to może spotkamy się, kiedy wrócicie i spróbujemy to ustalić.<br />-
Zadzwonię zaraz po powrocie – zapewnił ją solennie. Pożegnali się.
Draco zamknął drzwi i wrócił do kuchni. Sięgnął po telefon i wybrał
numer, który zostawiła dla niego Hermiona. <br />Tak, miał przecież rodzinę.<br />Tego
samego wieczora zjawił się u niego Blaise Zabini. Oznajmił, że
potrzebuje Dracona do pomocy w zbieraniu informacji o jakimś skandalu we
francuskim ministerstwie. Im więcej ludzi do pracy, tym szybciej
skończą i będą mogli wrócić. Widocznie Blaise też wcale nie miał ochoty
wyjeżdżać z kraju. Draco próbował podpytać go o co chodzi i dlaczego od
jakiegoś czasu zachowuje się tak dziwacznie, ale jego plany spaliły na
panewce, bo przyjaciel udawał, że nie wie o co mu chodzi. Wpadł,
powiedział co musiał, zjadł Draconowi kolację i zniknął – to też chyba
nie było normalne, prawda?</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-37378803420756471402012-06-01T14:54:00.005-07:002012-06-01T14:54:41.457-07:00Rozdział XI<span style="font-size: small;">Pościel na łóżku była fioletowa, a ściany pomalowano na bladoróżowy
kolor. Kolorowe długopisy włożono do kubka w kwiatki i ustawiono go na
białym biurku. Obok leżały stare gazety, a w kolorową matę wpięto
pocztówki z różnych stron świata. Wyżej wisiała korkowa tablica, a na
niej dyplomy, wyróżnienia i listy gratulacyjne. Przeciwległa ściana cała
pokryta była zdjęciami, z których uśmiechały się twarze rodziny i
przyjaciół. W oknie wisiała śnieżnobiała firanka ozdobiona malusieńkimi
główkami margaretek, a fioletowe zasłony upięto zapinkami w kształcie
muszelek. Pamiątki z wycieczek i drobne skarby ustawiono na półeczce pod
oknem. Na regale stały poukładane alfabetycznie książki. <br /> Hermiona
upuściła torbę obok drzwi i podeszła do łóżka. Sięgnęła po książkę,
która leżała na nocnym stoliku. David Copperfield, jej ulubiona.
Wszystko było dokładnie takie samo jak w jej starym pokoju w domu, w
którym kiedyś mieszkali. Usiadła i z kieszeni dżinsów wyciągnęła
telefon, a potem wybrała pierwszy numer, który przyszedł jej do głowy.<br /> - Halo?<br /> - Czy mogę do ciebie wpaść?<br /> - Oczywiście, że tak. Nie wiem po co w ogóle dzwonisz i pytasz.<br /> - Ginny…?<br /> - Tak?<br /> - A czy Harry jest w domu?<br /> - Nie ma go, jest w pracy. – Hermiona zerknęła na zegarek. No tak, dopiero czternasta.<br /> - Będę za pięć minut.<br /> - Czekam.<br /> Rozłączyła się i zeszła na dół.<br /> - Mamo?<br /> - Tutaj jestem, kochanie.<br /> - Wychodzę do Potterów, wrócę na kolację.<br />
- Dobrze, pozdrów Ginny! – Hermionę nieco zdziwiła ostatnia uwaga mamy.
Co prawda jej rodzice znali Harry’ego i wszystkich Weasleyów osobiście,
ale jakoś nigdy nie byli z nimi szczególnie związani. <br /> Zabrała płaszcz i wyszła.<br /><br /><br /><br />Tak
jak obiecała, po pięciu minutach znalazła się przed domem Potterów. Nie
była to wcale jakaś wystawna willa. Ot, zwyczajny domek jednorodzinny
stojący w zwyczajnej dzielnicy, wśród kilkunastu identycznych budynków.
Ogródek był zadbany i, mimo później jesieni, kwitły jeszcze niektóre
kwiaty. W klatce ustawionej obok drzwi drzemała spokojnie biała sowa.
Hermiona zapukała do drzwi. <br /> Otwarła jej młoda i dosyć wysoka
kobieta z rudymi włosami, które teraz skręciła i upięła na czubku głowy.
Cała Ginny, nic się nie zmieniła.<br /> Po chwili obie mocno się uściskały i weszły do środka.<br />
- Jak dobrze, że przyszłaś. Powoli zaczyna mi się tutaj nudzić samej. –
Ginny zaprosiła przyjaciółkę do kuchni i gestem wskazała, by zajęła
miejsce przy stole. – Kawy?<br /> - Poproszę. Nie trenujecie?<br /> - Mamy już zimową przerwę. – Ginny zajęła się przygotowywaniem napojów, a Hermiona rozejrzała się po pomieszczeniu. <br />
Była to średniej wielkości kuchnia, a większą część powierzchni
zajmował duży dębowy stół. To chyba taki nawyk wyniesiony z domu pełnego
dzieci, Weasleyowie zawsze jadali razem w kuchni. Może było to
spowodowane tym, że po prostu nie mieli żadnej jadalni, gdzie mogliby
celebrować posiłki, niemniej jednak Hermiona bardzo to lubiła. Wtedy
każdy czuł się tak, jakby należał do rodziny. Zresztą ona i Draco też
jadali w kuchni… <span style="font-style: italic;">O czym ja myślę? Nie po to tutaj przyszłam!</span><br />- Co u ciebie? – zapytała, żeby odegnać bolesne wspomnienia. Bolesne? <br />
- To raczej ja powinnam cię o to spytać. – Ginny usiadła naprzeciwko
Hermiony. - Co się z tobą działo? Kiedy się wtedy ocknęłam… - urwała
niepewna, czy nie sprawia przykrości przyjaciółce.<br /> - Zabrali mnie do Malfoy Manor i… no cóż, siedziałam w lochach.<br /> - W lochach?! Boże… - Chwyciła rękę przyjaciółki i mocno uścisnęła. – Nawet nie chcę o tym myśleć.<br />
- Ginny… Czy to nie wydaje ci się trochę dziwne? To znaczy… nie
uważasz, że skoro to ty byłaś już wtedy żoną Harry’ego to powinni… Och,
zastanawiam się…<br /> - Dlaczego zabrali właśnie ciebie? – dokończyła
spokojnie Ginny. – Zastanawialiśmy się nad tym setki razy i nie
znaleźliśmy żadnego logicznego rozwiązania. Nie mogło im chodzić o
Harry’ego, bo wtedy prawdopodobnie uderzyliby we mnie, a tymczasem
dostałam tylko jednym zaklęciem oszałamiającym. Wiesz, myślę, że Harry…<br />
- On w ogóle na mnie nie patrzył! – wybuchnęła w końcu, doprowadzona do
rozpaczy, Hermiona. – Cieszył się, wiem, że się cieszył, ale uciekał
ode mnie wzrokiem. Wyglądał tak, jakby nie mógł znieść mojego widoku! –
Zrezygnowana wyrwała dłonie z uścisku Ginny i zakryła nimi twarz. <br /> Rudowłosa nachyliła się i odjęła je od niej już w następnej sekundzie.<br />
- Myślę, że w tamtej chwili Harry nie mógł znieść samego siebie. – To
jedno zdanie wypowiedziane takim spokojnym i poważnym tonem zupełnie
zmyliło Hermionę.<br /> - Sie-siebie? Jak to siebie? – zapytała nic nie rozumiejąc.<br />
- Tamtego wieczoru, kiedy wróciłam do domu i o wszystkim mu
opowiedziałam… Nie widziałaś go wtedy Hermiono… To był straszny widok,
jakby ktoś rozrywał go na dwie części. Myślę, że do tej pory ma takie
straszne wyrzuty sumienia jak wtedy.<br /> - Wyrzuty sumienia? Ale przecież to nie była jego wina.<br />
- Ja to wiem. I myślę, że on w głębi serca też, ale… Mam takie
wrażenie, że z jednej strony był tym wstrząśnięty i przerażony tak samo
jak my wszyscy, ale z drugiej… był wdzięczny, że to jednak nie byłam ja…<br /> - Och, Ginny! Jakie to głupie! Przecież to ty jesteś jego żoną, to jasne, że cieszył się, że nic ci się nie stało.<br /> - To nie daje mu spokoju. On uważa, że to było bardzo egoistyczne z jego strony. Wiesz, że jesteś dla niego jak siostra.<br />
- A on jest dla mnie jak brat! Ale to nie znaczy, że dlatego ma się
jeszcze bardziej gnębić. Dobrze wiem, że nadal wyrzuca sobie śmierć tych
wszystkich, którzy polegli w Hogwarcie, chociaż tak bardzo chce to
ukryć.<br /> - Ja też to wiem. Hermiono… czy teraz, kiedy już wszystko
wiesz, mogłabyś z nim porozmawiać? Może chociaż ciebie posłucha, skoro
mnie nie chce.<br /> - Oczywiście, że z nim porozmawiam. Kiedy wróci?<br /> - Myślę, że dopiero wieczorem. Mają w pracy jakieś kontrole, sama dokładnie nie wiem.<br /> - Szkoda. Obiecałam mamie, że dzisiaj wrócę na kolację. Zadzwonię jutro z samego rana.<br /> - A właśnie, jak twoja mama?<br /> - Kazała cię pozdrowić – przypomniała sobie Hermiona i popatrzyła uważnie na Ginny. – Czy ja o czymś nie wiem?<br /> Dziewczyna zarumieniła się odrobinkę, ale dzielnie odpowiedziała:<br />
- To na pewno nic z rzeczy, o których myślisz. Po prostu po twoim
zniknięciu częściej się spotykałyśmy. W końcu to ja widziałam cię po raz
ostatni. A jak podoba ci się twój pokój?<br /> - Jest prawie taki sam jak ten stary. Tylko trochę mniejszy.<br /> - Przeniosłyśmy tam wszystkie twoje rzeczy. Wiesz, że ona codziennie tam wietrzyła? I codziennie czytała kawałek Dickensa.<br /> - Musiało jej być bardzo ciężko. Najpierw tata, a niedługo potem ja…<br /> - Rozmawiała trochę z moją mamą. Wiesz, w końcu ona też straciła dziecko, ale twoja mama zawsze wierzyła, że ty jednak wrócisz.<br />
- To dobrze, że chociaż ona, bo ja już niespecjalnie… - Hermiona
zapatrzyła się w widok za oknem. Wiatr poruszał ogołoconymi z liści
gałęziami drzew, tu i ówdzie przelatywała czarna wrona…<br /> - Nie możesz
tak myśleć! Jesteś tutaj, cała i zdrowa. Życie toczy się dalej. Myślę,
że Malfoy obraziłby się na ciebie, gdyby wiedział, że uważasz jego
szlachetny czyn za coś zupełnie zbędnego. W końcu uratował ci życie.<br />
- To nie tak, że nie chcę żyć, tylko… Nie mogę się przystosować do tej
nowej rzeczywistości. – Hermiona postanowiła wyznać przyjaciółce
wszystko, co leżało jej na sercu od momentu, w którym zamknęły się za
nią drzwi domu Dracona. - Tam wszystko było inaczej. Mieszkałam sobie
spokojnie w wielkim domu, nie musiałam nigdzie wychodzić ani o nic się
martwić. Po prostu wiedziałam, że wszystko jest tak, jak powinno być. <br /> - Czy ty czasem nie tęsknisz za nim?<br /> - Za kim?<br /> - Za Malfoyem?<br /> - Och…<br /> - Tęsknisz?<br /> - Tak. Nie! Nie wiem! Nic już nie wiem, Ginny!<br /> - Zmienił się, prawda?<br /> - Bardzo. Skąd wiesz?<br /> - Widziałam go kilka razy na mieście. Był taki jakiś inny… Uśmiechnięty. <br /> - My… Postanowiliśmy zapomnieć o tym co było.<br /> - To znaczy?<br /> - O szkole. <br /> - To dobrze. Ludzie się zmieniają i nie można oceniać ich po tym, co robili kiedyś. Poznasz mnie z nim?<br /> - Jasne, ale co na to Harry?<br /> - A czy on musi o wszystkim wiedzieć?<br />
Hermiona z zaskoczenia oblała się kawą, którą właśnie podniosła do ust.
Ginny okłamująca męża?! No, może nie okłamująca, ale ukrywająca przed
nim pewno fakty. To nadal było trudne do przełknięcia. Ginny? Ginny,
która zawsze we wszystkim się go radziła?! I popatrzcie sami, co
małżeństwo robi z ludźmi!<br /> - Dlaczego tak na mnie patrzysz? Każdy ma swoje tajemnice. – Ginn wzruszyła tylko ramionami.<br />
- Okej… - W tym momencie Hermiony nie było stać na bardziej rozbudowaną
wypowiedź. Nadal dochodziła do siebie po przeżytym przed chwilą szoku.<br /> - O której jadasz kolację?<br /> - O osiemnastej.<br /> - Czyli mamy jeszcze dwie godziny. Pójdziemy się przejść?<br /> - Bardzo chętnie. Ostatnio mało wychodziłam na miasto.<br /> - Może do parku? Albo do zoo?<br /> - Chyba lepiej do parku. Mam dosyć klatek i krat na następne tysiąc lat.<br /> Obie roześmiały się i zaczęły zbierać do wyjścia.<br /><br />
Park, o którym mowa położony był jakieś piętnaście minut drogi od domu
Potterów. Był to dosyć rozległy zielony teren z mnóstwem drzew i
wijących się między nimi alejek. W północnej części stało kilka huśtawek
i zjeżdżalni dla dzieci. Nie był to może najnowocześniejszy plac zabaw,
ale i tak o każdej porze kłębiło się tutaj mnóstwo małych szkrabów.
Dalej było ogrodzone wysoką siatką boisko do piłki nożnej oraz kort
tenisowy, a w południowej części ustawiono kilkanaście ławeczek. Na
środku trawnika stała niewielka altanka, w której latem urządzano
koncerty fortepianowe. Hermiona i Ginny wybrały ławeczkę naprzeciwko tej
właśnie altanki. Wielki kasztanowiec rosnący za nimi dawał upragniony
cień w słoneczne dni, ale teraz niebo już szarzało i coraz zimniejszy
wiatr poruszał konarami drzewa.<br /> - Brr… Trochę już zimno.<br /> - Mamy
połowę listopada, nie ma co liczyć na wysokie temperatury. – Ginny
zapięła suwak kurtki pod samą szyję i schowała dłonie w rękawach. –
Trzeba było jednak zostać w domu i pooglądać kablówkę.<br /> - Nie powiem czyj to był pomysł. – Hermiona uśmiechnęła się i także opatuliła szczelniej płaszczem.<br /> - Popatrz, czy to nie Blaise Zabini? <br /> - Gdzie?<br /> - Tam. – Wskazała ręką. – Idzie w naszym kierunku.<br /> - Aaa, widzę! Chociaż nie sprawia wrażenia jakby wiedział dokąd zmierza.<br />
Rzeczywiście. Blaise sam tak właściwie nie do końca wiedział dokąd
niosą go nogi. Szedł po prostu przed siebie, rzucając na boki nieco
nieobecne spojrzenia. <span style="font-style: italic;">Wysiadła
przystanek wcześniej. Potem pojawiła się jeszcze raz, dwa dni później.
Wsiadła do kursu po jedenastej i wsiąknęła gdzieś na rogu…</span><br /> - Cześć, Zabini! – W gorączkowe myśli Blaise’a wdarł się wesoły głos rudej żony Pottera. Przystanął i spojrzał w bok.<br /> - Cześć, Ginny. O! Granger, ty też tutaj? A gdzie Draco?<br /> Hermiona poczuła jak jej policzki pokrywają się rumieńcem.<br /> - Skąd mam to wiedzieć?<br />
- No nie wiem, ostatnio byliście ze sobą tacy… Au! Weasley, to że
jesteś sportowcem nie znaczy, że musisz demonstrować siłę swoich mięśni
na każdym przypadkowo spotkanym przechodniu! – zwrócił się do rudowłosej
z wyrzutem, gdy ta kopnęła go w kostkę.<br /> - Nie na każdym, tylko na
tobie i nie nazywam się Weasley, tylko Potter. Kto jak kto, ale ty
mógłbyś o tym pamiętać, w końcu jesteś… hmm, jak to było? A już wiem!
Wyższej klasy dziennikarzem.<br /> Hermiona przerzucała zdziwione
spojrzenie z jednego na drugie. Skąd oni się, u licha, znali?
Oczywiście, że ze szkoły, ale nie przypominała sobie, żeby łączyły ich
jakieś bliższe stosunki. Po szkole chyba też nie utrzymywali ze sobą
żadnego kontaktu. Albo może? W końcu każdy ma swoje tajemnice.<br /> - Tak właściwie to skąd się tak dobrze znacie? <br /> - Przyjaciele przyjaciół moich przyjaciół są moimi przyjaciółmi, nie znasz tego powiedzenia, Granger?<br /> - Jakoś sobie nie przypominam. – Popatrzyła na niego z politowaniem.<br />
- No, ale chyba nie myślałaś, że tylko ty udzielasz wywiadów do
Proroka. – Uśmiechnął się wrednie. Fakt, Ginny była kapitanem jednej z
najlepszych drużyn w kraju. Ktoś taki udziela chyba wywiadów dosyć
często. Merlinie! Gdzie się podziała moja zdolność szybkiego kojarzenia
faktów?<br />- Pff… Wywiadów! – prychnęła Ginny. – Zadajesz mi sto
pięćdziesiąt pytań, a później wszystko redukuje się do połowy strony.
Drugą połowę zajmuje artykuł o Wielkim Turnieju Szachów Czarodziejów,
jakby to kogoś interesowało.<br /> - Zdziwiłabyś się, ilu czarodziejów w
nim startuje. To taki bezpieczny sport, bo wiesz, nie każdy lubi latać
na miotle tak szybko, jakby ścigało go stado rozwścieczonych centaurów. –
To była święta prawda! Hermiona jeden raz wybrała się na mecz Ginny i
stwierdziła, że to nie na jej nerwy. Ta mała wariatka latała sto razy
niebezpieczniej niż Harry. I była w tym piekielnie dobra. Po tym meczu
wrodzona awersja Hermiony do miotły przybrała tylko na sile.<br /> - Jasne, że nie. Niektórzy wolą aktywny jogging. Biegają za kimś z aparatem i robią mu zdjęcia z ukrycia.<br /> - Nadal nie możesz mi tego wybaczyć? Teraz już nie zajmuję się takimi bzdurami…<br />
- Przepraszam was bardzo, ale obawiam się, że muszę już wracać. –
Hermiona postanowiła przerwać tę intrygującą wymianę zdań. – Nie
przeszkadzajcie sobie, ja po prostu cichutko się oddalę.<br /> - I widzisz Zabini? To wszystko przez ciebie! Lepiej już sobie stąd idź.<br />
- Twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, madame. Żegnam panie. –
Ukłonił się w teatralnym geście i ruszył przed siebie. Obie przyjaciółki
spojrzały na siebie i zachichotały.<br /> - Naprawdę musisz już iść?<br /> - Już wpół do szóstej – rzuciła Hermiona, zerkając na zegarek.<br /> - Och, jak ten czas szybko leci… - westchnęła Ginny idealnie naśladując głos Molly Weasley.<br /> - Ty też lepiej już wracaj. Musisz przygotować kolację dla męża – roześmiała się Hermiona. Ginny nigdy nie lubiła gotować.<br /> - Tylko te gary i gary… Ciężkie jest życie mężatki! – ciągnęła tym samym zmęczonym głosem żony z pięćdziesięcioletnim stażem.<br /> - Kiedy to zrobiłaś się taka zrzędliwa, co?<br /> - Nie wiem, złociutka, nie wiem!<br /> Hermiona znów się roześmiała i podciągnęła równie rozbawioną Ginny do pozycji stojącej.<br /> - Może ty wpadniesz do mnie jutro? Napijesz się herbatki ze swoją dobrą znajomą? – Puściła do Ginny oko.<br /> - Och, tak! Pozdrów mamę. I nie zapomnij, co mi obiecałaś.<br />
- Nie zapomnę. – Uściskała mocno przyjaciółkę i rozglądnęła się
ukradkiem. Park powoli pustoszał. – Idź już, nie chcę mieć na karku
Harry’ego, kiedy okaże się, że nabawiłaś się przeze mnie zapalenia płuc!<br /> - Idę, już idę. Ale zadzwoń, gdybyś nie miała co robić. – Nuda wyraźnie dawała jej się we znaki<br /> - Zadzwonię.<br />
Ginny odwróciła się i zaczęła iść powoli w stronę, z której przyszły, a
Hermiona znalazła odpowiednie miejsce i deportowała się z
charakterystycznym trzaskiem. Rozpoznał go tylko Blaise Zabini.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-23882397522653191962012-06-01T14:54:00.001-07:002012-06-01T14:54:11.485-07:00Rozdział X<span style="font-size: small;">12 listopada czarodziejski świat obiegła sensacyjna wiadomość. <br /><br /><span style="font-style: italic;">"Hermiona
Granger wróciła do życia! Na razie nie wiadomo wiele ponad to, że za
jej zniknięciem stały resztki śmierciożerów, które teraz gniją w
Azkabanie. I że jej tajemnicze odnalezienie się ma jakiś związek z
młodym Malfoyem.</span><br style="font-style: italic;" /><span style="font-style: italic;">Obecnie
panna Granger mieszka ze swoją matką w jednej z londyńskich dzielnic.
Sama zainteresowana nie chce opowiadać o tym, co się z nią działo.
Pragnie tylko podziękować tym wszystkim, którzy zachowali pamięć o niej w
tym szczególnym czasie. Dziękuje rodzinie, przyjaciołom oraz władzom…"</span><br style="font-style: italic;" /><br />- Ładnie mu to wyszło.<br />-
Nie wiedziałem, że z Zabiniego taki mistrz pióra. Jesteś jego pierwszą
sensacją. – Draco uśmiechnął się wrednie ponad tym samym blatem, przy
którym siedzieli tamtej nocy. Również nad wydaniem <span style="font-style: italic;">Proroka Codziennego</span>, nad artykułem Blaise’a Zabiniego.<br />Hermiona
uśmiechnęła się tylko i zabrała gazetę. Tak, to była właściwa decyzja.
Zadzwoniła najpierw do Harry’ego. Biedaczek myślał, że zwariował, ale
już po pięciu minutach zjawił się w domu jej matki. Na neutralnym
terenie. Później poprosili Blaise’a o napisanie artykułu, jednak na coś
przydały się te Ślizgońskie znajomości.<br />Następnego dnia Hermiona
przeniosła się do matki. Obiecała, że będzie często do niego zaglądać, w
końcu przynosił jej pracę, a tego nie trzeba zmieniać. Nawet to
polubiła.<br /><br />Draco wmawiał sobie, że wszystko będzie takie samo. Będzie tak samo spał, jadł, pracował. Zostawiła mu nawet swojego kota.<br />Cholera! Nie, nic nie będzie takie samo!<br /></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">***</span></div>
<span style="font-size: small;"><br />Nie
zrobiłam w życiu wielu rzeczy. Nie całowałam się, nie piłam wódki, nie
paliłam skrętów, nie jechałam motocyklem. I nigdy się nie zakochałam.
Śmieszyły mnie te wszystkie pary, gdzie on miał piętnaście, a ona
czternaście lat. Trzymali się za rączki, całowali na każdej ławce w
parku i wyznawali sobie miłość przez SMS-a. Nie marnowałam na to czasu.
Było za wcześnie na wielką miłość. Po co było oddawać serce komuś, kto
po miesiącu rzucił je na podłogę i podeptał? Czy warto było zaprzątać
sobie głowę takimi bzdetami? Nie, było jeszcze za wcześnie.<br />A teraz jest już za późno.<br />Wstałam
powoli z ławki. Tak, tej samej, na której jakaś parka spędzała
niezapomniane chwile. Przełożyłam przez ramię torbę i pochyliłam się
po kule. <br />Pięć miesięcy i dwanaście dni temu skończyło się moje życie.<br /><br />Było
piękne czerwcowe przedpołudnie. Słońce jasno świeciło, odbijając się od
samochodowych karoserii. Ukryte w koronach drzew ptaki, śpiewały swoją
pieśń, którą słyszałam setki razy, a której nie umiałam zanucić. Lekki
wietrzyk poruszał liśćmi, dając chociaż cień ochłody. Był to jeden
najzwyklejszy, typowo wakacyjny dzień. Sobota. Wyszłam z domu około
dziesiątej, ubrana w lekką, kwiecistą sukienkę i wygodne sandałki. Włosy
wymykały mi się spod słomkowego kapelusza i opadały na ramiona i plecy.
Szłam do księgarni. Wypożyczyłam tylko jedną książkę. Wyszłam i
ruszyłam w drogę powrotną. Przysiadłam na kamiennym murku fontanny, w
której chlapały się małe dzieci z pobliskich domów. Spędziłam tam może
pół godziny.<br />Byłam już blisko domu, od bramki dzieliło mnie jeszcze
sześć domów. Ukłoniłam się grzecznie pani Jones i postawiłam stopę na
jezdni. Rozejrzałam się szybko, przecież przechodziłam tędy setki razy.
Myślałam o… Właściwie nie wiedziałam o czym myślałam. Może o pogodzie?
Albo o babci czekającej w domu?<br />Pojawił się znikąd. <br />Usłyszałam tylko pisk opon i kobiecy krzyk. <br />Potem przestały śpiewać ptaki.<br />Obudziłam
się po czterech dniach. Leżałam w szpitalu ze złamaną ręką i bez czucia
w nogach. Bez nadziei i perspektyw. Z życiem potrzaskanym w drobny mak.<br /><br />Muszę zdążyć na pociąg.<br /></span><div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">***</span></div>
<span style="font-size: small;"><br />Blaise Zabini był bardzo zadowolony. <br />Najnowszy
numer Proroka poszedł jak ciepłe bułeczki. Nawet trzeba było robić
dodruk. Ostatni raz było tak trzy lata temu, każdy wie dlaczego.<br />Wyszedł z biura w bardzo dobrym nastroju. Przystanął, słysząc dzwonek telefonu.<br />- Halo?<br />- Kogo ty nazywasz młodym Malfoyem? – usłyszał w słuchawce znajomy głos, który tylko udawał zagniewanie.<br />- Ciebie staruszku.<br />- No dzięki.<br />- I jak się podobało? Granger nie zgłaszała zastrzeżeń?<br />- Nie. – Ton głosu Dracona jakoś się zmienił.<br />- Jest tam gdzieś obok ciebie? Chętnie bym z nią pogadał o pewnych sprawach…<br />- Nie ma jej.<br />- Nie? A kiedy będzie?<br />- Nie będzie, Blaise. Wyprowadziła się.<br />- Aha… Więc tego… Może wpadniesz do mnie wieczorem? <br />- Właściwie, to miałem ciebie zapytać o to samo. <br />- Jasne, że tak. Dzisiaj jestem wolny. Tylko muszę najpierw pojechać do domu. Będę koło ósmej.<br />- To ty nie mieszkasz w mieście?<br />- Też wolę obcować z naturą.<br />-
Ok, będę czekał. – W głosie Dracona dało się nareszcie usłyszeć jakąś
nutkę rozbawienia. Blaise schował telefon i ruszył dalej przed siebie.<br />Obstawiał,
że jeszcze przed świętami Granger wróci do Dracona. Nie mieszka się z
kimś pod jednym dachem przez trzy miesiące, a potem tak ni z gruszki, ni
z pietruszki wyprowadza. Czy oni są ślepi? Pokręcił głową i wszedł na
dworzec kolejowy. Miał samochód, ale zawsze wybierał pociągi. Lubił nimi
jeździć. Spotykać tylu różnych ludzi, przyglądać się tylu ciekawostkom,
obserwować tyle dziwnych zjawisk i zachowań, być miłym dla spotkanych
przypadkowo pasażerów.<br />A może lubił je dlatego, że przypominały mu Hogwart? <br />Kiedy
wszedł na peron, pociąg już czekał. Zawsze przychodził na minutę przed
odjazdem. Nie musiał się nigdzie śpieszyć jak inni podróżni. Mógł
spokojnie poczekać te półtorej godziny na następny kurs. Nikt na niego
nie czekał i nikt nie wyglądał go z niecierpliwością.<br />Postawił stopę
na schodku i już miał się podciągnąć, kiedy jakaś dziwna siła kazała mu
odwrócić głowę i spojrzeć za siebie. Zobaczył młodą dziewczynę, która
wytrwale kuśtykała w stronę pociągu, ciągnąc za sobą niesprawną nogę.
Głowę miała spuszczoną, a długie włosy o dziwnej barwie dodatkowo
zakrywały jej twarz. Nie wiadomo dlaczego, Blaise od razu rozpoznał w
niej jakąś pokrewną duszę. Może tak samo nieszczęśliwą. A może tak samo
samotną?<br />Wiedział, że nie zdąży. Pozostało jej jeszcze jakieś
dwadzieścia metrów, a konduktor właśnie wsiadał. Nie zobaczą jej i
pozostanie na peronie z bolesną świadomością, że nie zdążyła przez
własne kalectwo.<br />Szybka decyzja, Zabini. Szybka decyzja!<br />Po chwili
dał się słyszeć dźwięk rozbijanego szkła. To w stojącym niedaleko
kiosku pękły wszystkie szyby. Konduktor odwrócił się i zauważył idącą
dziewczynę. Poczekał.<br />Podeszła do drzwi, przy których nadal stał
Blaise. Wyciągnął dłoń, ale podała mu tylko obie kule i uchwyciła się
mocno poręczy. Po chwili stała obok. Popatrzyła na niego zielonymi
oczyma i powiedziała ciche „dziękuję”. <br />Pełne bólu i upokorzenia.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-80618876734864962652012-06-01T14:53:00.001-07:002012-06-01T14:53:22.383-07:00Rozdział IX<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;">- Więc powiesz mi w końcu?<br />- O czym?<br />- Dlaczego chodziłaś sama po lesie.<br />-
Szukałam cię. – Naburmuszona Hermiona wbiła wzrok w podłogę. To wcale
nie jest miłe, kiedy ktoś, kto pół godziny temu służył ci za pluszaka, w
którego miękkie futerko wylewa się swoje słone łzy, wypytuje cię,
dlaczego zachowałaś się jak idiotka.<br />- Szukałaś… mnie? – Draco nie
był pewny czy dobrze usłyszał te wymamrotane pod nosem słowa. A niby po
co miała mnie szukać? Przecież specjalnie zostawiłem ją samą z matką. A
ona poszła mnie szukać. I to po ciemku!<br />- Nie, Merlina! A kogo miałam
szukać? Wołałam cię na kolację. Nie było cię w domu ani w ogrodzie,
więc pomyślałam, że poszedłeś nad rzekę. I znalazłabym cię, gdyby nie
było tak ciemno. Chyba byłeś nad rzeką?<br />- Co?<br />Draco wyłączył się
przy słowie „kolacja”. Zrobiła kolację… Dopiero teraz poczuł jak bardzo
jest głodny. Wyniósł się z domu jeszcze przed południem…<br />- Pytałam, czy byłeś nad rzeką.<br />- Tak.<br />- Mógłbyś czasami wydusić z siebie trochę więcej niż tylko „co” lub „tak”.<br />- Przepraszam, ale gdy wspomniałaś o kolacji…<br />- Och! Przeze mnie nadal nie zjadłeś! Proszę, smacznego!<br /><br />- Czy ja naprawdę jestem taka straszna?<br />- Słucham?<br />- Zrzędzę jak stara baba.<br />-
Tak. Nie! Czasami… Ale za to robisz pyszne kanapki! – Draco wyszczerzył
się do siedzącej naprzeciw niego Hermiony. Jakoś nie pasowało do niej
to milczenie. Już nie teraz.<br />- Naprawdę chciałam cię tylko znaleźć.<br />- Wiem.<br />-
Nawet nie wiem kiedy wyszedłeś. Zorientowałam się dopiero, kiedy
odstawiłam mamę do jej domu. Myślałam, że pracujesz, ale nigdzie cię nie
było. Pomyślałam więc, że może znów poszedłeś na spacer. Poszłam
ścieżką za domem, jak zawsze, ale potem nagle zrobiło się tak ciemno…
Wszystko wyglądało tak inaczej. Niczego nie mogłam rozpoznać.<br />- Już
dobrze – Draco przerwał plączącej się w wyjaśnieniach dziewczynie i
spojrzał na nią poważnie. Wcale się nie dziwił, że po tym co przeszła,
bała się ciemności. Strach paraliżuje myśli. Niczego nie tłumaczy fakt,
że wystarczyło skręcić w następną ścieżkę, żeby znaleźć się tam, gdzie
chciała dotrzeć.<br />- Mów mi zawsze dokąd wychodzisz.<br />- Obiecuję.</span></div>
<span style="font-size: small;"><br /><br /></span><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;">Tym razem ciszę przerwał Draco.<br />- Jak mama?<br />-
Och, była taka szczęśliwa. Przepłakałyśmy chyba godzinę, zanim byłyśmy
wstanie normalnie porozmawiać. Powiedziała, że zawsze wierzyła w mój
powrót.<br />- Tak, mnie też to mówiła.<br />- Przeprowadziła się do mniejszego domu, ale jest za to bliżej gabinetu. Mówiła też, że przeniosła tam sporo moich rzeczy.<br />Draco
pożałował, że poruszył ten temat. To było oczywiste, że będą chciały
zamieszkać razem. Nie ma już potrzeby, żeby ona dalej mieszkała u niego,
skoro odszukała matkę. Co on sobie w ogóle myślał?<br />- Odwiedzi cię jutro?<br />- Ja odwiedzę ją.<br />- Jesteś tego pewna? To znaczy… Na pewno chcesz wychodzić?<br />-
Byłam tam już dzisiaj. Poza tym, to będzie tylko krótka wizyta. Mam
jeszcze mnóstwo roboty z tym nowym tłumaczeniem. Skąd ty w ogóle
wytrzasnąłeś takie głupoty? Czytałeś to chociaż?<br />- Nie. – Draco odetchnął z ulgą. Zatem na razie zostaje.<br />Ma jeszcze sporo pracy.<br />-
To się ciesz. Nie wiem, jak można przyrównywać dziewczynę do kałuży… –
Hermiona przyjrzała się uważnie swojemu rozmówcy. Sprawiał wrażenie,
jakby myślami był gdzieś bardzo daleko.<br />I to nie po raz pierwszy dzisiejszego wieczoru.<br />- Draco. – Zamachała mu ręką przed nosem. – Co się dzieje? W ogóle mnie nie słuchasz.<br />- Słucham. Mówiłaś o kałuży.<br />Hermiona przewróciła oczami. Jasne.<br />- Po co poszedłeś nad rzekę?<br />- Posiedzieć.<br />- Dobrze, więc inaczej. O czym myślałeś siedząc nad rzeką?<br />Już miał powiedzieć, że o niczym ważnym, ale zmienił zdanie. Co to szkodzi? I jak nie jej, to komu?<br />- Pamiętasz o co mnie pytałaś tego ranka, kiedy przyszedł Blaise?<br />Hermiona wróciła pamięcią do tego dnia. Siedzieli w kuchni… Przy pracy… Bingo! Zapytała go o rodzinę.<br />- Tak. Pamiętam.<br />- Czy ty znasz tego Teddy’ego?<br />- Tak. To urocze dziecko. Wiesz, że jest metamorfomagiem?<br />-
Wiem, że była nim Nimfadora. Matka mi o niej opowiadała. Ona bardzo
tęskniła za swoją siostrą. Nie można powiedzieć, żeby ciotka Bellatriks
jakoś specjalnie okazywała siostrzane uczucia.<br />- Draco… Czy ty chcesz mnie zapytać o coś jeszcze?<br />- Myślisz, że mógłbym ich kiedyś odwiedzić?<br />- Myślę, że tak. Teddy ucieszy się z nowego wujka. Bogatego wujka.<br />Mrugnęła porozumiewawczo i zabrała się do jedzenia swoich kanapek.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;">Nagromadziło się sporo spraw, które czekają na wyjaśnienie. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;">Zatem, Drodzy Czytelnicy, zagadnienie pierwsze – Malfoy Manor.<br />Wyobraźcie
sobie stary, zapuszczony i niezamieszkany dworek. Stoi on pośrodku tak
samo starego i ponurego ogrodu. Za domem znajduje się ścieżka prowadząca
do dużego, liściastego lasu, w którym szuka się samotności i chwili
wytchnienia. W lesie znajduje się uroczy zakątek – jest to zakole małej
rzeczki. Znajdziemy tutaj sporo dużych kamieni, na których można usiąść i
oddać się marzeniom.<br />Dworek ów stoi na uboczu, gdzieś na obrzeżach
Londynu, nie ma w sąsiedztwie żadnego innego domu. Najbliższy budynek
znajduje za odległym zakrętem drogi, na której spotyka się tylko te
pojazdy, których kierowcy zgubili drogę. Stara żelazna brama skrzypi
przy każdym poruszeniu. Tak właśnie wyglądał dom, który Draco zobaczył
po powrocie z zagranicy.<br />Teraz widok ten przedstawiał się nieco
lepiej. Stara brama została odmalowana i naoliwiona. Ogród został
uprzątnięty i zagospodarowany od nowa. Zasiano świeżą trawę i posadzono
kolorowe kwiaty. Z bocznego tarasu usunięto ciężki stół i ustawiono
szeroką huśtawkę. Między starymi drzewami rozwieszono zielony hamak.<br />Na schodach wylegiwał się czarny kot.<br />Pomieszczenia
na parterze pomalowano na jasne kolory. Z podłóg usunięto zimne
posadzki i zastąpiono je drewnianymi panelami, na których można się
ślizgać. Na środku kuchni wstawiono długi blat, który często służył
jako stół. Eleganckiej jadalni używano tylko przy specjalnych okazjach.<br />Cztery
sypialnie mieszczące się na górze przeszły całkowity remont. Wyrzucono
wszystkie meble i stare dywany. Dwie z nich pomalowano na żółto, jedną
na zielono i jedną na niebiesko. Wszędzie powieszono świeże firanki i
wstawiono kwiaty.<br />Widać było, że domownicy czują się tutaj dobrze, a sam dom nie sprawiał już takiego ponurego wrażenia.<br />Taki dom zobaczyła pani Granger.<br /><br />Tajemnica druga – praca.<br />Draco
i Hermiona zajmują się tłumaczeniem tekstów z francuskiego,
hiszpańskiego, niemieckiego i rosyjskiego. Na angielski oczywiście. Są
to bardzo różne teksty: akta sądowe, dokumenty, umowy, reklamy, książki
oraz inne utwory literackie. Oboje pracują w domu i lubią to co robią.<br /><br />Czarodzieje w mugolskim świecie.<br />Autorka nie jest do końca pewna, czy można się teleportować z mugolami, ale zakłada, że jednak można.<br />Nasi
bohaterowie korzystają z dobrodziejstw mugolskiej techniki. Jeżdżą
samochodami, używają komputera i telefonu. Chodzą do mugolskiego kina i
robią zakupy w mugolskich sklepach.<br />Ogólnie można powiedzieć, że są promugoslcy :)</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<br /></div>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-61370732245747369242012-06-01T14:52:00.004-07:002012-06-01T14:52:39.638-07:00Rozdział VIII<span style="font-size: small;">Draco odwiedził gabinet stomatologiczny, należący niegdyś do państwa
Granger, dwa dni później. Nie zastał jednak właścicielki, a tylko miłą
starsza panią siedzącą w recepcji, która poinformowała go, że pani
Granger wzięła kilka dni urlopu. Podała mu za to jej adres. Zauważył, że
inny niż ten, który pamiętała Hermiona. Podziękował i wyszedł, kierując
się na Kellett Street.<br /><br />
Zadzwonił do drzwi małego domku, mając nadzieję, że trafił właściwie.</span>
<span style="font-size: small;"><br />
Po chwili otworzyła mu dosyć ładna kobieta. Mogła mieć około
czterdziestu pięciu, może sześciu lat. Co prawda nie było po niej widać
wieku aż tak bardzo, ale miała zmęczoną twarz. I bardzo smutne oczy.<br />
- Dzień dobry. Nazywam się Dracon Malfoy. Czy moje nazwisko coś pani mówi?<br />
- T-tak. Chodził pan do szkoły z moją córką. Opowiadała o panu.<br />
Draco skrzywił się lekko. Ciekawe, co takiego opowiadała.<br />
- Zgadza się. Czy mogę wejść? Chciałbym z panią porozmawiać.<br />
- Proszę. – Odsunęła się i wpuściła gościa do środka. [enter]<br />
Draco rzucił okiem na ciasny, ale bardzo ładnie urządzony przedpokój, a
potem przeszli do przestronnej kuchni. Pani Granger wskazała miejsce pod
oknem.<br />
- Napije się pan czegoś?<br />
- Proszę kawę.<br />
Po krótkiej chwili kobieta usiadła naprzeciw Dracona i spojrzała na niego pytającym wzrokiem.<br />
- O czym chciał pan porozmawiać?<br />
- O Hermionie. To znaczy…<br />
- Moja córka zaginęła – wyszeptała z bólem.<br />
- Tak, wiem, ale… - Przełknął nerwowo ślinę. Teraz najtrudniejsza część.<br />
- Ja wróciłem do Anglii dopiero przed dwoma miesiącami i wtedy… Nie,
przepraszam, ale to bardzo trudne. Czy pani wie dużo o wojnie, która
toczyła się trzy lata temu w naszym świecie? To znaczy w świecie
czarodziejów?<br />
- Wiem, że Hermiona była zaangażowana po dobrej stronie. I że wygrali tę wojnę.<br />
- Tak, a ja… mój ojciec… On walczył po stronie zła. Ja nie brałem w niej
udziału, chociaż początkowo też stałem za ojcem. Ale matka zabrała mnie
z kraju jeszcze przed główną bitwą. – Znów przełknął i nabrał powietrza
w płuca. – Mój ojciec był jednym z najwierniejszych sług Voldemorta, to
znaczy agresora i to właśnie on rok temu… To on stał za zniknięciem
pani córki. – Draco wydusił to w końcu i popatrzył uważnie na twarz
swojej rozmówczyni. [enter]<br />
Pobladła lekko, ale zapytała spokojnie:<br />
- Czy wie pan o niej coś więcej?<br />
- Tak, ja… Jak już mówiłem wróciłem do domu zaledwie przed dwoma
miesiącami i wtedy dowiedziałem się, że ojciec trzymał w domu jakiegoś
więźnia. – Zamknął oczy. – Hermiona jest teraz cała i zdrowa w moim
domu.<br />
Usłyszał tylko brzęk odkładanej gwałtownie filiżanki.<br />
- Żyje! Wiedziałam, że ona żyje! Och… - Z jej oczu pociekły łzy
szczęścia. Draco uśmiechnął się do siebie. Miło jest być zwiastunem
dobrej nowiny.<br /><br />
W tym samym czasie, kiedy Draco się cieszył, Hermiona zagłaskiwała na
śmierć swojego kota. Była tak zdenerwowana, że nawet nie zwróciła uwagi
na jego pełne protestów prychnięcia. A jeśli jej nie znajdzie? Mogła się
przecież wyprowadzić? A co, jeśli nie żyje? Nie! Na pewno nie, to silna
kobieta, przecież nie była na nic chora. Na pewno sobie jakoś poradziła
z tym wszystkim.</span>
<span style="font-size: small;"><br />
Kot prychnął jeszcze raz i zadrapał ją w nadgarstek.<br /><br />
- Czy chciałaby pani zobaczyć się teraz z Hermioną?</span>
<span style="font-size: small;"><br />
- Och! Tak, naturalnie, że tak! Tak długo na nią czekałam. Wiedziałam,
że nie mogłaby mnie tak po prostu zostawić… Przepraszam, momencik. Zaraz
będę gotowa!<br />
- Proszę się nie śpieszyć, poczekam, ile będzie trzeba. – Uśmiechnął się, kiedy pośpiesznie wychodziła z kuchni.<br />
Po dziesięciu minutach stał już przed bramą swojego domu.<br /><br />
W tej samej sekundzie, w której rozległ się charakterystyczny trzask,
Hermiona wybiegła z domu. Przebiegła przez wybrukowany podjazd i
znalazła się w stęsknionych ramionach matki.</span>
<span style="font-size: small;"><br />
- Mamo…<br />
- Córeczko, och córeczko!<br />
Obie szlochały.<br /><br />
Draco zniknął. Szukałam go już chyba od godziny, ale zupełnie bezskutecznie. Zapadł się pod ziemię.</span>
<span style="font-size: small;"><br />
Żywiąc ostatnią, nikłą iskierkę nadziei, narzuciłam na siebie gruby
sweter, w końcu mieliśmy już październik i ruszyłam w ostatnie miejsce,
które przyszło mi do głowy.<br />
Las. Lubił tam przesiadywać i słuchać odgłosów leśnego życia. Mówił
nawet, że któregoś dnia zabierze mnie tam o świcie, żebym mogła zobaczyć
„tchnienie życia”. Tak, tak właśnie to określił – „tchnienie życia”.
Kto by pomyślał, że Draco Malfoy, ta nędzna i tchórzliwa kreatura, miał
takie wrażliwe wnętrze. Naprawdę strasznie musiał się tutaj czuć, kiedy
był małym chłopcem. Ja włóczyłam się byle gdzie z bandą dzieciaków z
okolicy, podczas gdy on nie miał tutaj ani jednego sąsiada. Smutne.<br />
Zatopiona w myślach dotarłam wreszcie na miejsce. A przynajmniej tak mi
się wydawało. W szarej poświacie późnego popołudnia wszystko wyglądało
jakoś inaczej. Zaczynałam podejrzewać, że jednak nie dotarłam tam, gdzie
zamierzałam. Podeszłam jeszcze kilka kroków do przodu, ale nadal nie
dostrzegłam niczego znajomego w tej małej, otoczonej drzewami polance.
Och, a przecież byłam w tym lesie już tyle razy! Trzeba było patrzeć
wtedy na drogę!<br />
Różdżka. Gdzie moja różdżka? Nerwowo obszukałam kieszenie.<br />
Od pewnego czasu nie czułam się zbyt dobrze w ciemnościach. Jest!
Znalazłam ją w końcu i zapaliłam. Tak lepiej. A teraz spokojnie,
nakazałam sobie w myślach, idź tą samą drogą, którą tutaj przyszłaś.
Łatwo powiedzieć! Rozejrzałam się na boki… Chyba mijałam to drzewo… A
może tamto? Cholera! Dlaczego wszystkie drzewa muszą być takie podobne
do siebie?! Właśnie dlatego, że są DRZEWAMI!<br />
Och, i jeszcze zaczynam gadać sama ze sobą!<br />
W końcu natrafiłam na jakąś ścieżkę. Ruszyłam powoli, a moje zmysły były
wyostrzone chyba o sto procent bardziej niż normalnie. Trzeba było
czekać w domu, teraz masz, coś chciała! Ofukiwanie samej siebie jakoś
wcale nie przynosiło ulgi.<br />
Zaczęłam cicho nucić pod nosem jakąś starą piosenkę. Zawsze tak robiłam, kiedy szłam sama nocą, to dodawało mi odwagi.<br />
Nagle coś nade mną zaskrzeczało. To tylko sowa! Wyciągnęła rękę z
różdżką jak najdalej, żeby oświetlić jak największy kawałek przestrzeni
przed sobą. Och, dlaczego jesienią musi się tak szybko ściemniać?<br />
Zaczynałam się coraz bardziej bać. Nuciłam też chyba coraz szybciej.
Rozglądałam się wokoło, ale nic nie wyglądało znajomo. Natrafiłam na
kolejną ścieżkę, która odbijała w kierunku, w którym powinien znajdować
się Malfoy Manor. Tak, to chyba tam…<br />
Trzask!<br />
Coś chrupnęło tuż koło mnie, a po chwili z krzaków obok wyłoniła się
jakaś postać. Spokojnie. Tylko spokojnie. Jak mam być spokojna, kiedy
coś nagle stanęło naprzeciw mnie w środku lasu! I jeszcze prawie nic nie
widzę! Już po mnie…<br />
- Hermiona?<br />
- D-draco? To ty? – wykrztusiłam łamiącym się głosem.<br />
- A kto ma być! Dlaczego chodzisz sama po lesie?<br />
- Draco!<br />
Nie namyślając się wiele, rzuciłam mu się na szyję.<br />
A potem zrobiłam najgłupszą rzecz na świecie – rozszlochałam się prosto w jego flanelową koszulę.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-55697007252226522002012-06-01T14:52:00.000-07:002012-06-01T14:52:00.929-07:00Rozdział VII<span style="font-size: small;">- Draco</span><span style="font-size: small;">?<br />
- Hm? – mruknął gdzieś zza sterty dzielących ich papierów.<br />
- Tak się zastanawiałam… Czy ty masz jeszcze jakąś rodzinę?- zadała
ostrożnie pytanie, które gnębiło ją już od kilku dni. Momentalnie
zesztywniał.<br />
- Nie mam.<br />
Zapadła głucha cisza.<br />
- To znaczy mam… Żyje przecież Andromeda Tonks. I ten mały…<br />
- Teddy – podpowiedziała usłużnie.<br />
- No właśnie, Teddy.<br />
Hermiona przygryzła wargę i zastanawiała się, czy warto drążyć dalej ten
temat. Była przecież Gryfonką, co tam jeden zły Ślizgon!<br />
- A nie myślałeś kiedyś, żeby ich odwiedzić?<br />
- Wątpię, by chcieli mnie u siebie widzieć. – Skrzywił się nieco. Hermionie ścisnęło się serce.<br />
- Draco, nie możesz odcinać się od… - Chciała mu wyjaśnić, że nie może
rezygnować z rodziny tylko dlatego, że kiedyś zrobił to jego ojciec, ale
przerwało jej wejście Skrzatka.<br />
- Gość do pana, sir. – Skłonił się niziutko i uśmiechnął do Hermiony, z
którą bardzo się zaprzyjaźnił przez te dwa miesiące, które spędziła w
domu Malfoy’a.<br />
- Do mnie? – Draco uniósł pytająco brew i już miał wstać z krzesła,
kiedy do ich uszu doleciało stłumione przekleństwo, a po chwili w
drzwiach stanął sam sprawca zamieszania…<br />
- Wiesz co, rozumiem, że jesteś arystokratycznym dupkiem, ale czasami
mógłbyś ruszać się trochę żwawiej niż własny dziadek i nie kazał czekać
swoim gościom w korytarzu jak jakiś lord… O cholera! – Tutaj zrobił
efektowną minę, która miała wyrażać lekkie zdziwienie. Przypominało to
jednak bardziej wyraz twarzy człowieka, który właśnie zobaczył ufoludka i
nie wiedział, czy uciekać gdzie pieprz rośnie, czy może stać nieruchomo
i liczyć na to, że jednak nie zostanie zauważony.<br />
- Cześć Zabini! – rzuciła rozbawiona do granic Hermiona, po czym
poczęstowała go jednym ze swoich najpiękniejszych uśmiechów.
Najpiękniejszych w opinii Dracona.<br />
- G-granger? – spytał nie wiadomo kogo, chociaż cały czas uparcie się w nią wpatrywał.<br />
- Tak, to ona. Byłbyś tak łaskaw i przestał się na nią gapić? – Draco
wreszcie wstał i ruszył w stronę nadal oszołomionego przyjaciela.
Zaśmiał się głośno i go uścisnął. – Co ty tu robisz, Zabini?<br />
- Przyszedłem cię odwiedzić, ktoś ostatnio wspominał mi, że wróciłeś do
Anglii – odparł już bardziej trzeźwo Blaise, chociaż nadal nie mógł
uwierzyć w niezwykłość sceny, którą tutaj zobaczył: Draco Malfoy,
odziany z rozciągnięte dresy i koszulkę polo w ciemne paski, siedzi przy
jednym stole z piękną dziewoją, która okazuje się być Hermioną Granger.
Doprawdy nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie kilka małych
drobiazgów. Na przykład taki, że ona nie żyła! Był nawet na jej
pogrzebie! Wyciągnął przed siebie drżący palec i wskazał na uśmiechniętą
Hermionę. – Gadasz z duchami?<br />
- Zapewniam cię, Zabini, że nadal żyję i mam się całkiem dobrze. –
Wstała i przerzuciła włosy na lewe ramię. – Może się czegoś napijesz?<br />
Zabini zgłupiał do reszty. Jeszcze się go pyta czy się czegoś napije? Nie, tego już dość!<br />
- Co tu jest grane, Malfoy?<br />
Draco tylko wzruszył ramionami i odparł cicho:<br />
- To długa historia.<br />
- Znaczy się, że ona tutaj mieszka i nikt nawet nie wie, że żyje? – spytał półgodziny później ten sam Blaise Zabini.<br />
- Nie do końca. Teraz już ktoś wie. – Hermiona posłała mu złośliwe
spojrzenie. –Tylko nie jestem pewna, czy taki stan rzeczy pozostanie
chociaż przez pięć minut, kiedy stąd wyjdziesz.<br />
- Od kiedy ty jesteś taka jadowita, co?<br />
- Od kiedy zadałam się ze Ślizgonami.<br />
- Co ty trzymasz w domu, Draco? I gdzie jest ta mała kujonica z
Gryfolandu? – Skierował pytające spojrzenie na rozbawionego Dracona.<br />
- Zapewniam cię Blaise, że to ta sama osoba. – Wyszczerzył się w odpowiedzi. - Tyle że trochę łatwiejsza w pożyciu.<br />
- Pożyciu?!<br />
- Odczep się, Zabini i nie łap mnie za słówka!<br />
- To nie moja wina, że masz takie poronione pomysły, Malfoy. Mieszkać z
kimś, kogo od roku uznaje się za zmarłego! – Najwyraźniej szacowna głowa
pana Zabiniego nie była w stanie pomieścić tylu nowych informacji, bo
tylko pokręcił nią z rezygnacją.<br />
- A co ty właściwie teraz robisz, Blaise? – rzuciła Hermiona, aby trochę załagodzić sytuację.<br />
- Och, różne rzeczy. – Wyraźnie się ożywił. – Wiesz co, Granger…<br />
- Hermiono.<br />
- Co?<br />
- Mam na imię Hermiona. Granger to moje nazwisko.<br />
- Kto wie, jak długo jeszcze nim pozostanie…<br />
Za tę uwagę Blaise oberwał w głowę tomem francuskich dokumentów. Oczywiście od Dracona.<br />
- Zatem co chciałeś powiedzieć, Blaise? – zwróciła się do niego ze słodkim uśmiechem.<br />
- Że jestem reporterem w Proroku Codziennym. I, że całkiem niedawno
napisałem o tobie wcale zgrabne wspomnienie – dodał, rozcierając sobie
czoło.<br />
- Och, dziękuje ci, Blaise. Nie trzeba było. – Puściła oko do Dracona.<br />
- Widzę – uśmiechnął się krzywo.<br />
- A my właśnie tłumaczymy taki jeden romans…<br />
- Idę! Wychodzę z tego domu wariatów! – Pokręcił głową po raz dwunasty
tego popołudnia, wstał i wyszedł, czyniąc przy tym hałas niczym
przekupka na targu.<br />
Hermiona i Draco spojrzeli na siebie i po chwili oboje zwijali się ze śmiechu.<br /><br />
Tego samego wieczora Draco siedział na ogrodowej huśtawce, kiedy
Hermiona usiadła przy nim bez słowa. Oboje wiedzieli, o co chodzi. Można
było śmiać się ze zdezorientowanego Blasie’a, ale prawda była taka, że w
końcu trzeba będzie pokazać Hermionę światu. Miała przecież swoich
przyjaciół, może nawet rodzinę?
</span><span style="font-size: small;"><br />
- Herm?<br />
- Tak? – Patrzyła prosto przed siebie.<br />
- Czy twoi rodzice żyją?<br />
- Kiedy ostatni raz byłam w domu mama miała się całkiem nieźle. Tata zginął zanim… Przed moim zniknięciem.<br />
- I nie chciałabyś się z nią zobaczyć?<br />
- Nie wiem. Nie myślałam o tym do tej pory.<br />
- Myślisz, że wiesz, gdzie można ją znaleźć?<br />
O ironio! Malfoy mówi o rodzinie!<br />
- Chyba tak. Prowadzili gabinet stomatologiczny przy Harley Street.<br />
- Leczyli ludziom zęby. – Draco uśmiechnął się do swoich wspomnień.<br />
- Skąd wiesz? – Popatrzyła na niego przenikliwie.<br />
- Opowiadałaś kiedyś o tym Slughornowi na jego wieczorku w Klubie Czegośtam.<br />
- Ślimaka.<br />
- Właśnie, ślimaka.<br />
Ciszę, która zapadła na kilka minut, przerwało pytanie Hermiony:<br />
- Przecież ty nie należałeś do Klubu Ślimaka.<br />
- Co nie znaczy, że nie brałem udziału w jego spotkaniach. – Uśmiechnął
się tajemniczo i popatrzył na nią jak na kogoś godnego politowania.<br />
- Wszedłeś bez zaproszenia. – To było stanowcze stwierdzenie.<br />
- Ja? Nie wiem, czy wiesz, Granger, ale dla kogoś z moim nazwiskiem drzwi wszystkich salonów stoją otworem.<br />
- Pff… Arystokrata – mruknęła pod nosem.<br />
- Szczerze mówiąc, to byłem tam tylko jeden raz, żeby zobaczyć, co mnie
ominęło. Ale stwierdziłem, że chyba mam jednak coś lepszego do roboty –
poddał się Draco. – Staliśmy z Zabinim za kotarami przy oknach.
Strasznie śmierdziały.<br />
Hermiona roześmiała się, ale po chwili oboje znów spoważnieli.<br />
- Czy mógłbyś…? – nie dokończyła pytania, ale wiedział, o co pytała.<br />
- Jeśli podasz mi adres.<br />
- Dziękuję – powiedziała cicho. Draco uśmiechnął się ciepło i oboje weszli do domu.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-48833784515113747242012-06-01T14:50:00.007-07:002012-06-01T14:50:53.242-07:00Rozdział VI<span style="font-size: small;">Poruszył się niespokojnie na krześle, przełknął ślinę i rzucił jej
nerwowe spojrzenie. Jej reakcja nie była dużo lepsza, bo tylko spuściła
wzrok i z zainteresowaniem studiowała układ płytek na podłodze kuchni. A
było to zajęcie o tyle trudne, że prawie całe pomieszczenie tonęło w
mroku.<br />
Ciszę przerwało pojedyncze miauknięcie kota, który wskoczył na Jej
kolana. Draco jakby wyrwał się z letargu. Ponownie przełknął ślinę i
wyciągnął skądś wymiętą gazetę. Po sekundzie namysłu rozłożył ją na
blacie między nimi.<br />
- Przeczytaj – rzucił ledwie dosłyszalnie i skupił wzrok na swoich splecionych dłoniach.<br />
Sięgnęła po gazetę, chociaż dobrze wiedziała co w niej przeczyta. Znała
te słowa na pamięć: „Hermiona Granger zaginęła dokładnie przed rokiem…”.
A teraz się odnalazła. Tylko wcale nie była pewna, czy chciała, aby
świat się o tym dowiedział.<br />
Draco milczał, a jego skrępowanie powiedziało jej wszystko to, czego nie
chciały powiedzieć jego usta - On się bał! Bał się, że ona go
znienawidzi, że wszystko sobie przypomni. Wrócą do niej wspomnienia tych
wszystkich chwil, w których ją upokarzał. Przypomni sobie, ile razy
przez niego płakała, ile zadał jej bólu. Pomyśli, że niechybnie ma to po
ojcu i ucieknie byle jak najdalej od tego domu… Ukrył twarz w dłoniach.
Przytłaczała go świadomość swojej własnej bezradności. Co on może teraz
zrobić? Przeprosić ją? To chyba trochę zbyt mało. Ale od czegoś trzeba
zacząć.<br />
- Przepraszam… - doleciały ją jego ciche słowa. Ale one nie były
potrzebne, bo ona wiedziała, że przeprasza ją za siedemnaście lat
swojego życia. Przepraszał za rok, który spędziła w jego domu jako
więzień. Przepraszał za to, że nie potrafi przeprosić.<br />
Wyciągnęła przed siebie obie ręce i odjęła mu dłonie od twarzy.
Popatrzyła na niego z troską i współczuciem. W głębi jej brązowych oczu
dopatrzył się wybaczenia, potrafił przecież bezbłędnie odczytać ich
wyraz.<br />
- Draco… - Jego imię zawisło w ciszy.<br />
Wypowiedziała je tak cicho i z takim uczuciem, jakby tylko ono było
jakimś punktem oparcia. Oboje wiedzieli, że ta chwila jest początkiem
czegoś ważnego i pięknego. Miał na imię Draco i był dobrym czarodziejem.
Teraz wspólnie stworzą Draco, który stanie się dobrym człowiekiem i
zapomni o swojej przeszłości tak, jak ona zapomniała o swojej. Zapomną,
że kiedykolwiek się znali, wyrzucą z pamięci złe wspomnienia. Zaczną
wszystko od tego imienia. Uścisnął jej dłonie na znak zrozumienia.<br />
- Nazywam się Draco.<br />
- Miło mi. Hermiona Granger.<br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: small;">
***</span></div>
<span style="font-size: small;"><br />
- Herm! Gdzie ty, u diabła, jesteś?<br />
- Byłbyś tak łaskaw i używał bardziej przyzwoitego języka w swoim własnym domu.<br />
- Nie jestem w domu tylko w ogrodzie.<br />
- Nie zaczynaj znowu…<br />
- Kiedy to ty zaczęłaś! Ale nie o tym chciałem…<br />
- Właśnie! Ty przychodzisz tylko wtedy, kiedy czegoś chcesz.<br />
- Nieprawda! Mogłabyś już wyleźć z tych krzaków i tutaj podejść? Chciałbym ci coś pokazać.<br />
- To są porzeczki.<br />
- Chodźże tu wreszcie!<br />
- Idę przecież!<br />
- Dobrze umiesz rosyjski?<br />
- Nawet nieźle, a dlaczego pytasz?<br />
- Chyba znalazłem ci pracę.<br />
- Żartujesz, prawda?<br />
- Nie wierzysz, to nie.<br />
- Wierzę! Och, wierzę! Zaraz rzucę ci się na szyję! A co to za praca?<br />
- Taka sama jak moja. Będziesz tłumaczyła z niemieckiego i rosyjskiego. A
może odstąpię ci też co nudniejsze teksty po francusku…<br />
- Ooo! Teraz to cię chyba ucałuję w oba policzki!<br /><br />
Z piskiem rzuciła mu się na szyję, nie zwracając uwagi, że po drodze
przewróciła miskę owoców, które zbierała przez cały ranek. Oboje
wybuchli śmiechem.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-80971321141926713552012-06-01T14:50:00.003-07:002012-06-01T14:50:18.074-07:00Rozdział V<span style="font-size: small;">Obudziło mnie trzaśnięcie drzwi. Nie pierwsze tej nocy. Uśmiechnęłam się
i przewróciłam na drugi bok. Ciekawe, co go tak męczy? Chyba nie ta
notka z Proroka? On naprawdę myśli, że ja o niczym nie wiem? Zawsze
przeglądam gazetę pierwsza, zanim on jeszcze zszedł na dół. Ta z
poprzedniego dnia tylko potwierdziła moje przypuszczenia, bo zaczęłam
się rozpoznawać tego dnia, kiedy przeglądaliśmy zdjęcia. Już wiedziałam,
kim byłam. Kiedy zobaczyłam się na tym zdjęciu z Proroka, przypomniałam
sobie sporo rzeczy. Byłam Gryfonką, przyjaciółką Pottera. Był z nami
też Ron, ciekawe co z nim? Na siódmym roku wyruszyliśmy na poszukiwania
horkruksów i wtedy Harry ostatecznie pokonał Voldemorta. Pamiętałam też
kilka mało istotnych szczegółów, jak to, że nigdy nie latałam dobrze na
miotle i miałam zbyt duże przednie zęby, których pomógł mi się pozbyć
Malfoy. Jego też pamiętałam…<br />
Przezywał mnie i prześladował na każdym kroku, pamiętałam to. I chciał
zabić Dumbledore’a. A potem zniknął razem z matką. Niektórzy mówili, że
Narcyza miała dosyć takiego życia i zabrała go, nie zważając więcej na
męża. Odważna kobieta.<br />
Usiadłam na szerokim okiennym parapecie i okryłam się kocem. Kiedyś szczerze go nienawidziłam, ale teraz?<br />
Jakby na to nie patrzyć, uratował mi życie. Wyciągnął mnie z tego ciemnego piekła i pozwolił zostać u siebie.<br />
Ale wsadził mnie tam jego własny ojciec!<br />
Właśnie! Ojciec, a nie on.<br />
On jest taki sam. Pamiętam jaki był w szkole…<br />
Może się zmienił?<br />
Jasne, gdyby wiedział kim jestem, zostawiłby mnie tam albo co najwyżej wywalił na wycieraczkę i zamknął drzwi przed nosem.<br />
Nie wiesz tego. Nie było go tutaj trzy lata.<br />
Ludzie nie zmieniają się ot, tak. Nie, nie wierzę w to…<br />
To dlaczego nadal tu jesteś?<br />
Właśnie… Dlaczego?<br />
Nie, takie myślenie mnie zabije! Zeskoczyłam z parapetu i podeszłam do
drzwi. Wyjrzałam na korytarz. Czysto. Zeszłam do kuchni i zrobiłam sobie
gorące kakao. Zawsze poprawiało mi humor.<br />
Miałam szczery zamiar wrócić do siebie, ale nic z tego nie wyszło.
Natknęliśmy się na siebie na siódmym stopniu schodów. O mały włos, a
oblałabym się zawartością kubka.<br />
Popatrzył na mnie smutno.<br />
- Nie możesz spać?<br />
Pokręciłam głową i posłałam mu równie smutny uśmiech.<br />
- Ja też nie… Zaczekasz na mnie?<br />
Podreptałam z powrotem do kuchni i usiadłam na wysokim krześle. On zajął się parzeniem kawy. Mocnej.<br />
Postawił kubek na blacie, ale nie usiadł. Widać było, że coś go gryzie.
Upiłam łyk swojego kakao i splotłam palce na kubku. Nie, to
beznadziejne…<br />
Podniosłam wzrok i przyjrzałam mu się dokładniej. W bladym świetle
jarzeniówki wyglądał naprawdę diabolicznie. Blada cera i jasne,
zmierzwione włosy wyraźnie odcinały się od ciemności wokół niego. Nawet
oczy były dzisiaj jakieś ciemniejsze. Miał piękne rysy twarzy i, nawet
gdyby chciał, nie mógłby wyrzec się arystokratycznego pochodzenia. Mocny
podbródek, prosty nos. Było w nim coś tak władczego, że od razu budził
respekt. Był też dość wysoki i szczupły. Nie chudy, ale właśnie
szczupły.<br />
Siedział cicho i wyraźnie się nad czymś zastanawiał. Nagle zachciało mi
się coś powiedzieć. Chciałam go pocieszyć, powiedzieć, że wszystko
rozumiem. Pokazać, że w końcu się przemogłam! Już otwierałam usta, gdy
kątem oka pochwyciłam swoje odbicie w przeszklonych drzwiczkach
kredensu.<br />
Wiedziałam jak wyglądam. Co rano starałam się zapomnieć o wystających
kościach i chorobliwie bladej cerze. O oczach, które straszyły swoim
rozmiarem w zapadniętej twarzy. O wyblakłych włosach.<br />
Jak mogłabym czegoś od niego chcieć? Co mu powiem? Że nie chce stąd
odchodzić? Że wolę zostać tutaj, z nim, niż pokazywać się na ulicy? A
może zapytam go, czy nie chce hodować w domu stracha na wróble? Poczułam
łzy pod powiekami. Nie! Nie mogę się rozpłakać… Tego by tylko
brakowało!<br />
Sięgnęłam po kubek i upiłam kolejny łyk.<br />
Niech zostanie tak, jak było.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-15549394905774295062012-06-01T14:49:00.004-07:002012-06-01T14:49:41.972-07:00Rozdział IV<span style="font-size: small;">Cisza. Myślicie, że można słyszeć ciszę? Kiedyś, dawno temu, często
zdarzało mi się leżeć na łóżku w dormitorium i słuchać pochrapujących
kolegów. To była straszna cisza. Myślałem o tych wszystkich rzeczach,
które mogłem zrobić, a których nie zrobiłem. Mogłem nie nadepnąć
pierwszakowi na szatę, mogłem nie popchnąć Longbottoma na schodach,
mogłem się powstrzymać od nazwania kogoś szlamą piąty raz w ciągu dwóch
lekcji.<br />
Teraz cisza była inna. Była tylko ciszą – spokojną, harmonijną, bez przykrych myśli.<br />
Ja… Ja chyba byłem szczęśliwy.<br /><br />
Nagle zaczęło padać. Zdziwiłem się trochę, bo nie padało już chyba od
dwóch tygodni. Wsłuchałem się w miarowe bębnienie kropel deszczu o
parapet. Nie było jeszcze tak późno, dopiero coś po jedenastej. Zabrałem
ze sobą poduszkę i rozłożyłem się na swoim ulubionym miejscu. Kiedyś
mogłem sypiać na tym parapecie, a teraz kolana miałem prawie pod samą
brodą. Mimo to oparłem głowę o chłodną szybę i pozwoliłem swoim myślom
płynąć…
</span><span style="font-size: small;"><br /><br />
Była w Malfoy Manor już od półtora miesiąca, a mnie przez ten czas żyło
się jak w raju. Była w kuchni za każdym razem, kiedy schodziłem na
śniadanie. Uśmiechała się na pożegnanie za każdym razem, gdy
odprowadzałem ją pod drzwi jej sypialni. Codziennie czekała, aż przyjdę
do salonu napić się z nią herbaty. Każdego popołudnia bujała się na
hamaku i odsuwała usłużnie, kiedy postanawiałem się do niej dołączyć.
Zawsze była gotowa iść ze mną powłóczyć się po lesie. Nie dziwiła się,
kiedy wyrzuciłem z domu wszystkie rzeczy ojca[,] ani kiedy przywiozłem
ze sobą nowiutki komputer. Często pomagała mi w pracy. Była prawdziwym
błogosławieństwem.
</span><span style="font-size: small;"><br />
Kolejny raz tego wieczora wziąłem do ręki dzisiejszego Proroka. To
niemożliwe! To nie mogła być ona! Trzymałem się kurczowo tych
rozpaczliwych myśli, mimo że doskonale wiedziałem, że śmiejąca się na
zdjęciu dziewczyna i ktoś, kto spał za ścianą, to ta sama osoba. Teraz
przynajmniej wiedziałem jak się nazywa.<br /><br />
Hermiona Granger zaginęła dokładnie przed rokiem. Ostatnią osobą, która
ją widziała, była jej najbliższa przyjaciółka Ginevra Potter (niegdyś
Weasley). Obie panie wracały wieczorem do mieszkania Potterów, gdy nagle
zostały zaatakowane. Młodsza z kobiet została ogłuszona i kiedy się
ocknęła, po przyjaciółce nie było najmniejszego śladu. Rozpłynęła się w
powietrzu.
</span><span style="font-size: small;"><br />
Po długich miesiącach poszukiwań Harry Potter, przyjaciel panny Granger
ogłosił, iż została ona uznana za zmarłą. Pogrzeb „Dziewczyny, Której
Wiedzy Zawdzięczamy Pokój w Naszym Świecie” odbył się 19 czerwca tego
roku – trzy miesiące przed jej dwudziestymi pierwszymi urodzinami.<br />
Dzisiaj, w rocznicę jej zaginięcia, składamy najszczersze wyrazy pamięci
i szacunku. Wspomnijmy, że gdyby nie ludzie tacy jak Hermiona Granger w
naszym świecie nadal trwałaby wojna. Rodzice panny Granger…<br /><br />
Cholera! Dlaczego ze wszystkich innych ludzi na świecie to właśnie ona
siedziała w tym przeklętym lochu?! Popatrzyłem jeszcze raz na dużą,
kolorową fotografię dołączoną do artykułu. Nic dziwnego, że jej nie
poznałem! Ostatni raz, kiedy ją widziałem, byliśmy w szóstej klasie.
Niższa, miała połowę krótsze włosy i była chuda jak patyk. Ze zdjęcia
uśmiechała się o kilka kilogramów zdrowsza wersja dziewczyny, o której
do wczoraj nie wiedziałem prawie nic. Tyle tylko, że kochała książki,
przyrodę, swojego kota, czerwoną herbatę i truskawki. Nie znosiła za to
dymu papierosowego i wykładania nóg na meble. I – rzecz jasna – mojego
ojca. Ciekawe, co powie, kiedy dowie się, jak traktowałem ją przez sześć
szkolnych lat… Raczej nie będzie skakać ze szczęścia, pomyślałem i
uśmiechnąłem się kwaśno.
</span><span style="font-size: small;"><br />
Przez cały dzień zbierałem się w sobie, żeby pokazać jej gazetę i
wszystko wyjaśnić. Ale co miałem jej powiedzieć? No co!? Że jestem Draco
Malfoy, jej największy wróg, cham i robak, który nie zasługuje nawet na
to, żeby przez resztę życia czyścic jej buty? Że jestem tym samym
wrednym arystokratą, który obrzucał ją wyzwiskami za każdym razem, kiedy
znajdowała się w zasięgu mojego wzroku? To beznadziejne…<br />
Ukryłem twarz w dłoniach i zastygłem w bezruchu. Muszę tam iść…! Muszę! Zerknąłem na zegarek. W pół do drugiej. Chyba już śpi.<br />
Ostrożnie otwarłem drzwi i wyszedłem na korytarz. Starałem się iść jak
najciszej, ale i tak podłoga zaskrzypiała pode mną raz czy dwa.
Uchyliłem drzwi do jej pokoju i zajrzałem przez wąską szparkę. Zostawiła
zapaloną nocną lampkę. Przestraszyłem się nieco, że może jednak jeszcze
się nie położyła, ale w tym samym momencie zauważyłem, że leży skulona
na łóżku. Podszedłem bliżej. Zatrzymałem się u wezgłowia łóżka i
spojrzałem w jej twarz. Była taka spokojna i ufna. Chyba śniło jej się
coś przyjemnego, bo delikatnie się uśmiechała. Czuła się tutaj
bezpiecznie? W domu swoich prześladowców? Nie, nie, muszę stąd wyjść!
Zacisnąłem oczy i potrząsnąłem głową, ale nie ruszyłem się z miejsca.
Nie chcę, żeby stąd odeszła! Będę musiał oddać ją Potterowi. Czemu
zawsze to on musi dostawać to, co najlepsze! Nie wystarczy mu, że ma tą
rudą Weasley? Cholera, o czym ja myślę…<br />
Wyszedłem i zamknąłem za sobą drzwi odrobinę zbyt głośno.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-36556494865407301232012-06-01T14:48:00.001-07:002012-06-01T14:48:11.220-07:00Rozdział III<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">No i miałem kota. Był raczej mały i czarny. I spał sobie właśnie na
okiennym parapecie naprzeciwko mnie. A ja siedziałem przy kuchennym
blacie i gapiłem się na niego jak jakiś idiota...</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Od trzech dni, czyli dokładnie od momentu, w którym pojawił się w moim
życiu, nieustannie mi je zatruwał. Kiedy tylko ja, on i Ona znaleźliśmy
się w tym samym pomieszczeniu, Ona zawsze brała go na ręce, patrzyła na
mnie strasznym wzrokiem i ostentacyjnie wychodziła. Teraz też tak by
było, ale zorientowała się, że kot śpi i zostawiła go w spokoju. Mały
złodziej.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Po czterech dniach otwartej wrogości dałem za wygraną i nalałem mu mleka
do miski, którą osobiście dla niego kupiłem. Mleko też z resztą kupiłem
osobiście.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Stało się tak po części dlatego, że tego popołudnia byłem w wyśmienitym
humorze - znalazłem sobie pracę! Stałem właśnie obok lodówki i patrzyłem
tak kot łapczywie chlipie, kiedy weszła. Najpierw zmierzyła wzrokiem
mnie, później przerzuciła go na kota i widocznie zrozumiała mój gest na
zgodę, bo tylko się uśmiechnęła i podeszła do blatu, żeby zrobić sobie
kawę. Popatrzyła na mnie z niemym pytaniem w oczach i skinąłem głową.
Schowałem mleko z powrotem do lodówki i usiadłem naprzeciw niej.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Czy on - wskazałem na kota - ma w ogóle jakieś imię?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Potwierdziła.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- A jakie?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Sięgnęła po kartkę i ołówek, które czekały oparte o kubki i napisała: “Godryk”.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- CO?!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Tym razem w jej wzroku doszukałem się tylko ogników rozbawienia.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- O nie, moja droga. Tak na pewno nie będzie się nazywał. Może Salazar?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Popatrzyła na mnie przekornie.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Byłaś w Gryfindorze? - Nagle mnie olśniło. Dlatego wydawała mi się
znajoma! Trzeba przecież znać swoich wrogów. Chociażby tylko z
widzenia...</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Ona jakby trochę posmutniała i wzruszyła tylko ramionami. Nie?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Dlaczego chciałaś go tak nazwać?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Coś ciężkiego trzasnęło o blat i dopiero po chwili rozpoznałem w tym
czymś moja starą “Historię Hogwartu”. Brr... Ojciec kazał mi ją czytać.
Teraz nawet rozumiem po co. Znów naszły mnie jakieś gorzkie wspomnienia,
więc szybko spytałem:</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Kiedy zdążyłaś to przeczytać? Mnie to zajęło ze dwa lata. -
Uśmiechnąłem się, a ona odwdzięczyła się tym samym. Wstała i postawiła
przede mną kubek pachnącej kawy. Pociągnąłem łyk i zacząłem ostrożnie:</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- A wracając do imion... Czy może pamiętasz swoje? - Nie spytałem o to wcześniej, bo wiedziałem, że ją to zaboli. Ale musiałem.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Bo ja... To znaczy... Zastanawiałem się, jak mam się do ciebie
zwracać... - plątałem się jeszcze bardziej. Ona tylko pokręciła głową z
rezygnacją i napiła się kawy.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Nagle wpadł mi do głowy pewien pomysł!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- A może chciałabyś zobaczyć zdjęcie uczniów z Hogwartu? Może coś sobie
przypomnisz? Mam, co prawda, tylko swój rocznik... - przerwałem, widząc
jak w jej oczach pojawiają się radosne ogniki. - Zaraz je przyniosę!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Pognałem na górę jak szalony i wyciągnąłem spod łóżka pudełko po jakimś
starym kapeluszu matki. Trzymałem w nim zdjęcia i różne takie
sentymentalne świstki.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Mam! Teraz musimy je tylko znaleźć... - powiedziałem, kładąc pudło na blacie między nami.</span><br style="font-weight: normal;" /><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
To było strasznie irytujące. Naprawdę! Siedziałem w kuchni od przeszło
pół godziny i zaczynałem żałować, że w ogóle pokazałem jej te zdjęcia.
Dosłownie co pół minuty brała do ręki jakąś fotografię i zaczynała
chichotać. Doprawdy, nie wiedziałem, co takiego śmiesznego jest w
jedenastoletnim chłopcu z przylizanymi włosami! Ciekawe, jak ona
wyglądała, kiedy była dzieckiem.</span></span>
<span style="font-size: small;"><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Wzięła do ręki następne zdjęcie i nagle zamilkła. Zerknąłem na nią i
dostrzegłem w jej oczach strach. Dopiero po chwili zorientowałem się, co
go wywołało - wbijała wzrok w zdjęcie, na którym byłem razem z ojcem.
Pamiętałem je dobrze, bo zostało zrobione w drugiej klasie, zaraz po
tym[,] jak przyjęto mnie do drużyny. Jak ja go wtedy uwielbiałem! Jawił
mi się jako ktoś wielki i niepokonany. Później nadszedł czas gorzkiego
rozczarowania.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Skrzywiłem się i zabrałem jej z ręki to przeklęte zdjęcie. On nawet
teraz wszystko niszczy! Rozdarłem je na połowę i wrzuciłem do kosza na
śmieci, po czym wróciłem do przeglądania tego, co jeszcze zostało w
pudełku.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Po pięciu minutach wrzasnąłem z tryumfem w głosie:</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Mam!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Podałem jej jedyną fotografię uczniów wszystkich domów z rocznika 1980
jaką posiadałem. Została zrobiona na pierwszym roku i naprawdę mało kogo
można było na niej rozpoznać. Siebie znalazłem dość szybko, bo nikt nie
miał takich paskudnych włosów. Obok mnie stał Zabini, dalej Crabbe i
Goyle. Z drugiej strony ustawili się Gryfoni - Potter w tych swoich
okularkach, rudy Weasley i ta ciamajda, Longbottom. Słyszałem, że
zmężniał chłopina, ciekawe...</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Granger, wzorowa uczennica, stała w pierwszym rzędzie i uśmiechała się
promiennie, pokazując te swoje idealnie białe i trochę za duże zęby. Ta
to dopiero miała fryzurę!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Ona chyba rzeczywiście była Gryfonką, bo oglądała uważnie właśnie tą
część zdjęcia. Przejechała lekko palcami po wszystkich rzędach i
zatrzymała się przy McGonagall. Może ją poznała?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- To Minerwa McGonagall. Była opiekunką Gryfolandu, a teraz jest dyrektorką szkoły. Pamiętasz ją? - spytałem z nadzieją.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Wzruszyła tylko ramionami i przebiegła wzrokiem na drugi koniec. Postukała palcem i uśmiechnęła się.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Tak... To ja... Tylko nie śmiej się już z moich włosów, dobrze?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Popatrzyła na mnie i uśmiechnęła się, ale jakoś tak... ciepło?</span></span></div>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-31752218956131541242012-06-01T14:47:00.004-07:002012-06-01T14:47:28.799-07:00Rozdział II<span style="font-size: small;"><span style="font-weight: normal;">Przypominam jej ojca? Jakiś czas później stałem przed lustrem i
przyglądałem się swojemu odbiciu. Miałem takie same stalowoszare oczy i
takie same upiornie jasne włosy. Nawet długość była ta sama! Nie
zastanawiając się długo machnąłem różdżką i skróciłem je tak jak
dawniej. Zaśmiałem się, wyobrażając sobie ulizanego smarkacza, jakim
kiedyś byłem. Stare dzieje....</span><br style="font-weight: normal;" /><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Następnego dnia obudził mnie Skrzatek.</span></span>
<span style="font-size: small;"><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Paniczu! Nie ma jej! Zniknęła! Panienka zniknęła! - Przestraszony
zbiegłem na dół i wpadłem do salonu. Rzeczywiście jej nie było!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Szukałeś jej po domu? Nie ma jej nigdzie na dole? Sprawdzałeś
wszędzie? - Zdenerwowany biegałem po pokoju i wytykałem sobie, że mogłem
przecież spać na dole!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Skrzatek od razu pobiegł po panicza, nie sprawdzał nigdzie.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Trochę mnie to uspokoiło i już ciszej kazałem mu przeszukać pokoje na
górze, a sam pobiegłem sprawdzać parter. Nie było jej w łazience ani w
kuchni, ani nawet w bibliotece. Wpadłem do jadalni i tu dopiero coś
zauważyłem - drzwi na taras były otwarte. Dopadłem ich w jednej chwili i
stanąłem jak wryty. Była tam! Z zamkniętymi oczyma i rozpuszczonymi
włosami stała całkiem boso na jedynym skrawku trawnika, który nie
pożółkł i wystawiała twarz do słońca.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Tkwiłem tak i gapiłem się na nią aż do chwili kiedy zorientowałem się,
że sam stoję w podkoszulku i spodniach od dresu, a do tego na bosaka na
betonowym tarasie. Podszedłem najciszej jak umiałem i zatrzymałem się
obok niej. Złapałem ją za rękę, zamknąłem oczy i zwyczajnie tam stałem.
Wiem, że drgnęła kiedy zamknąłem jej dłoń w swojej, ale wcale się nie
wyrwała. Po prostu tkwiliśmy tam i jak małe dzieci cieszyliśmy się z
ostatnich promieni słonecznych. Nie miałem pojęcia, ile czasu to
wszystko trwało, ale ja chciałem tam zostać już na zawsze. Wszystko
skończyło się, gdy poruszył się wiatr i zrozumiałem, że dziewczyna drży z
zimna. Spojrzałem na nią i aż dech mi zaparło. Była piękna! Taka
naturalna i... czysta? Wyglądała jak leśna nimfa, a ja gapiłem się chyba
trochę za długo, bo po chwili spuściła wzrok. Opamiętałem się nieco i
bardzo wolno wyciągnąłem w jej stronę drugą dłoń. Lekko spłoszona
spojrzała najpierw na mnie, potem na moja wyciągnięta rękę, później znów
na mnie i w końcu na nasze splecione dłonie. Nie widziałem, ile ją to
kosztowało, ale przemogła się i ostrożnie podała mi wolną dłoń. Ogarnęło
mnie takie szczęście, jak chyba jeszcze nigdy w życiu. Zaufała mi! Ktoś
mi zaufał! Mnie i tylko mnie. Kiedy ponownie na mnie spojrzała,
uśmiechnęła się delikatnie, a ja tylko pociągnąłem ją powoli w stronę
domu.</span><br style="font-weight: normal;" /><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Następnego dnia zostałem zmuszony do opuszczenia domu na cały dzień. Nie
żebym miał coś przeciwko opuszczaniu domu, ale opuszczanie Jej to już
zupełnie inna sprawa....</span></span>
<span style="font-size: small;"><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Musiałem pojechać do Londynu. Miałem mnóstwo załatwień z przejęciem
dworu, no i trzeba było znaleźć sobie jakąś pracę. Tak, najlepiej taka,
którą można wykonywać w domu...</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Kiedy wróciłem obładowany torbami z zakupami w kuchni zastałem tylko Skrzatka.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Gdzie panienka?</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Poszła do ogrodu sir.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Do ogrodu? - zdziwiłem się trochę i postanowiłem natychmiast to sprawdzić.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Stanąłem w otwartych drzwiach i przyglądałem się, kiedy pochylona nad
grządką, wyrywała z niej ostatni badyl, który kiedyś musiały posadzić
tam ręce mojej matki. Ona też lubiła kwiaty.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Narobiłem trochę hałasu, żeby się nie przestraszyła, a kiedy odwróciła się w moja stronę, uśmiechnąłem się.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
- Chyba bardzo się napracowałaś. - Powiodłem wzrokiem po podwórku, które
teraz przypominało raczej miejsce, które trzeba zagospodarować od nowa,
niż zapuszczony ogród, jakim był jeszcze dzisiaj rano. - Jadłaś już? -
Pokręciła przecząco głową. - Więc zapraszam na obiad.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Wszedłem do domu, czekając, aż otrzepie się i również wejdzie. Kiedy mnie mijała, poczułem przyjemny zapach słońca i trawy.</span><br style="font-weight: normal;" /><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Kilka kolejnych dni minęło spokojnie: jedliśmy śniadanie, wychodziłem,
wracałem, jedliśmy obiad, ja pracowałem, ona siedziała w ogrodzie,
jedliśmy kolację, oglądaliśmy komedie lub graliśmy w szachy. Ona
milczała. Wciąż i wciąż milczała. Czasami bardzo tego żałowałem, ale
jednocześnie to było coś wspaniałego - nie odezwała się do mnie ani
słowem, a łączyło mnie z nią więcej niż z kimkolwiek innym. Wystarczyło
popatrzeć w te jej ogromne oczy i wiedziało się kiedy się śmieją. Kiedy
była wściekła robiły się jeszcze większe. A teraz była bardzo
wściekła...</span></span>
<span style="font-size: small;"><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
I to wszystko przez jednego głupiego kota, który nie wiadomo skąd wlazł
mi do ogródka. Nigdy nie byłem miłośnikiem zwierząt, a od czasu pewnego
przykrego wydarzenia, które miało miejsce dawno temu w Hogwarcie, wręcz
ich nie znosiłem. A tu co? W niedzielne popołudnie drzemię sobie
spokojnie w hamaku, a tu nagle coś ciężkiego i ciepłego ląduje mi na
brzuchu. Tak się przestraszyłem, że aż spadłem na ziemię, tłukąc sobie
dosyć boleśnie kolano. Ruszyłem na kota z miną furiata. Bezceremonialnie
podniosłem go na ręce i wywaliłem przez żywopłot i ogrodzenie na drugą
stronę. Koty podobno zawsze spadają na cztery łapy.</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Utykając lekko wróciłem do domu i obmyłem wodą odrapane z naskórka
kolano. Krzywiąc się nieznacznie wszedłem do kuchni z zamiarem
poskarżenia się na to wstrętne kocisko i co? Ono tam było!</span><br style="font-weight: normal;" /><span style="font-weight: normal;">
Ten czarny diabeł siedział sobie obok drzwi jak gdyby nigdy nic i
chłeptał spokojnie mleko z MOJEGO ulubionego podstawka pod kubek. No
dobra, może i nie był to mój ulubiony podstawek, bo kupiłem go zaledwie
dzień wcześniej, ale miałem najszczersze chęci, żeby takim się stał. A
teraz byłem zmuszony oddać go w użytkowanie jakiemuś wstrętnemu
sierściuchowi!</span></span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-45099334232955009142012-06-01T14:46:00.003-07:002012-06-01T14:46:18.020-07:00Rozdział I<span style="font-size: small;">A potem zobaczyłem tylko jakiś drobny, skulony kształt oparty plecami o
kamienną ścianę i aż krzyknąłem z przerażenia. Znalazłem więźnia!<br />
Upadłem na kolana i poruszyłem bezwładnym ciałem.<br />
- Chodź tutaj Skrzatku! - Wcisnąłem mu w kościste palce różdżkę. - Idź przede mną i oświetlaj drogę!<br />
Ruszył natychmiast, a ja zdążyłem tylko sprawdzić tętno i dźwignąłem na
ręce ciało dziewczyny. Spojrzałem przelotnie na jej twarz i w półmroku
wydała mi się dziwnie znajoma. Miała strasznie długie, ciemnobrązowe
włosy i nie mogłem sobie przypomnieć, skąd ją znam. Nie zastanawiałem
się jednak zbyt długo, tylko co prędzej ruszyłem na górę.<br />
- Kto to jest, Skrzatku! Skąd się tutaj wzięła?! - pytałem, kładąc ją na kanapie w salonie.<br />
- Oh, paniczu! Pan ją kiedyś przyprowadził, dawno, dawno temu... - zaczął lamentować.<br />
- Jak dawno, Skrzatku? Ile czasu ona tam siedziała? - zadawałem te
pytania, chociaż sam znałem na nie odpowiedź. Była przeraźliwie blada i
miała sińce pod oczami, a ubranie, które miała na sobie, zdawało się być
o kilka rozmiarów za duże.<br />
- Długie miesiące paniczu. Już chyba z rok!<br />
Przeraziłem się jeszcze bardziej, ale powiedziałem tylko:<br />
- Sprowadź kogoś, kto się zna na leczeniu. Ona jest chyba bardzo chora.<br />
Skrzatek wrócił z jakąś znajomą, która najwidoczniej znała się na
rzeczy. Dowiedziałem się od niej, że dziewczyna była wycieńczona i
odwodniona, ale poza tym nic jej nie dolegało. Kiedy skrzatka wyszła,
usłyszałem obok siebie:<br />
- Co Skrzatek ma robić, paniczu?<br />
- Nie chcesz iść spać? Już późno.<br />
- Nie, paniczu, Skrzatek nie będzie mógł zasnąć.<br />
- No cóż.(…) - Chyba świetnie go rozumiałem. - Możesz w takim razie iść
na górę i posprzątać we wszystkich pokojach. Jest tam dużo pracy.<br />
- Dobrze, paniczu. - Podreptał po schodach na górę, a ja nie wiedziałem,
co ze sobą zrobić. W końcu zdecydowałem się wrócić do salonu.<br />
Usiadłem w fotelu pod oknem i przyjrzałem się leżącej na kanapie
dziewczynie. Teraz wyglądała dużo lepiej. Skrzatka wlała w nią chyba
sporo eliksiru wzmacniającego, bo jej twarz nabrała koloru. Długie,
ciemne włosy byłe teraz zaplecione w warkocz sięgający chyba talii -
trudno było dokładnie ocenić, bo leżał na pościeli obok niej. Musiała
być piękna, skoro nawet we śnie wyglądała tak intrygująco. Moje
spojrzenie przeniosło się niżej, na jej odkryte ramiona dopiero teraz
mogłem zauważyć, jak bardzo była wychudzona. Nic dziwnego, że zdawała mi
się lekka jak piórko, kiedy ja tutaj niosłem. Pogrążyłem się w ponurych
myślach o ojcu i nawet nie zauważyłem, kiedy zasnąłem.<br /><br />
Obudził mnie jakiś ruch. Musiało już świtać, bo do pokoju wpadały jasne
smugi światła. I to właśnie światło było źródłem ruchu. Widocznie jej
przeszkadzało, bo jedną ręką zasłaniała oczy, a drugą rozpaczliwie
machała przed sobą. Chyba wciąż spała, bo tylko cichutko pojękiwała.
Wstałem szybko z fotela i zasunąłem katary tak, żeby promienie słoneczne
nie świeciły jej po oczach. "Musi się przecież przyzwyczaić do światła,
już wystarczająco długo siedziała w ciemnościach", pomyślałem z
goryczą. Podszedłem bliżej i, niewiele myśląc, złapałem jej wyciągniętą
wciąż dłoń. Sam nie wiedziałem, dlaczego to zrobiłem, ale jej reakcja
zadziwiła mnie jeszcze bardziej. Ona zwyczajnie zacisnęła dłoń na mojej i
położyła je na poduszce obok siebie. Uśmiechnąłem się sam do siebie i
usiadłem na podłodze. Jakoś niespecjalnie miałem ochotę stamtąd
odchodzić.</span>
<span style="font-size: small;"><br /><br />
Rozbudziła się dopiero późnym popołudniem, kiedy przyszła skrzatka
domowa, która ją wczoraj oglądała. Przyniosła jakieś rzeczy i na
odchodnym poleciła przenieść ją do jakiegoś pokoju z wygodnym łóżkiem. I
tutaj pojawił się problem - za nic w świecie nie dała się tknąć. A
przynajmniej mnie. Kiedy wyciągnąłem rękę w jej stronę od razu skuliła
się i mocno zacisnęła powieki. Próbowałem chyba z tuzin razy, ale za
każdym razem kończyło się tak samo. Zrezygnowany wyszedłem z pokoju.</span>
<span style="font-size: small;"><br />
- Czego ona się tak boi, Skrzatku? - spytałem bezradnie.<br />
- Skrzatek myśli, że panicz przypomina panience starszego pana -
doleciało gdzieś spod kuchennej szafki. Nagle przypomniało mi się, że
miałem iść przecież po zakupy!<br />
- Skrzatku, zrobiłeś listę rzeczy, które trzeba kupić? Nie mamy przecież nic porządnego do jedzenia.<br />
- Skrzatek próbował, paniczu, ale tego jest tak dużo, że chyba najlepiej zrobi kiedy pójdzie z paniczem.<br />
- Nie możemy iść obaj, ktoś musi zostać w domu. Pójdziesz sam Skrzatku - nakazałem, a on wyraźnie się stropił.<br />
- Sam? Panicz nie boi się wysłać Skrzatka samego?<br />
- Nie. Idź już i kup wszystko co trzeba. Pamiętaj, że mamy teraz...
gościa. - Nie mogłem znaleźć lepszego określenia na kogoś, kogo
znalazłem w lochach własnego domu!<br />
Rzuciłem mu woreczek z galeonami, a sam ruszyłem na górę. Trzeba było się przecież rozpakować.</span>Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7645753450983509822.post-74183046245208681662012-05-30T14:47:00.000-07:002012-06-01T14:02:57.066-07:00PrologPotter wygrał wojnę. Został bohaterem, wyzwolił świat magii od zła i
przeżył. Ale przegrał swoich przyjaciół. Pogubił ich gdzieś po drodze i
nagle z trio zrobiło się solo. Weasley'a sprzątnął jakiś śmierciożerca
przy okazji bitwy w Hogwarcie, to wiedziałem na pewno. A Granger? Nie
miałem pojęcia, co z Granger. W każdym razie nigdzie jej nie było, więc
pewnie też zginęła dla "większego dobra".<br />
Ja właśnie wracałem do domu, chociaż wcale nie wiedziałem, co z niego
zostało - nie było mnie tam od ponad trzech lat. Matka wywiozła mnie
stamtąd zaraz po śmierci Dumbledore'a. Pamiętam jaki byłem wtedy na nią
wściekły! Byłem wtedy śmierciożercą! Chciałem służyć Czarnemu Panu, a
ona wywiozła mnie gdzieś na drugi koniec świata i powiedziała, że nie da
ze mnie zrobić kogoś takiego jak ojciec. Wtedy byłem wściekły... A w
tej chwili byłem wdzięczny, bo poznałem inny świat. Przestałem myśleć o
szlamach i nie-szlamach. Zobojętniałem? Człowiek to człowiek.<br />
Matka umarła pół roku temu, a ja na dodatek dostałem spadek! Ojca w
końcu zamknęli w Azkabanie, dziwne tylko, że zrobili to dopiero po
trzech latach od śmierci Voldemorta. Naprawdę umiał kłamać i
oszukiwać...<br />
Zamknęli go dwa dni przed moim powrotem, a ja, jako "jedyny żyjący
spadkobierca", dostałem wszystkie jego posiadłości. Szkoda, że matka nie
dożyła tego dnia...<br />
Stanąłem przed wrotami Malfoy Manor i przez chwilę miałem ochotę wrócić
tam, skąd przyszedłem. Nie wiedziałem, czy dobrze robię. Przez ostatnie
trzy lata w tym budynku mieściła się kwatera śmierciożerców - kto wie,
co kryło się jeszcze w środku?<br />
Pchnąłem żelazną bramę i wszedłem na teren "mojej" posiadłości.
Rozejrzałem się. Trawa pożółkła, żywopłot zarósł, a ogród był całkowicie
zapuszczony. Widać, że od bardzo dawna nikt się tutaj niczym nie
zajmował. Wszedłem do środka. Tu przynajmniej nie było takiego bałaganu,
bo meble stały na swoim miejscu. Tylko gruba warstwa kurzu świadczyła o
tym, że ich właściciel miał na głowie ważniejsze sprawy niż pilnowanie
porządku.<br />
- Panicz Malfoy! - Usłyszałem za sobą piskliwy i nieco zalękniony
głosik. - Panicz wybaczy, ale Skrzatek nie wiedział, że panicz
przybędzie! Skrzatek myślał, że panicz...<br />
- Dobrze, dobrze. Nie masz za co przepraszać. Czy w domu jest ktoś jeszcze?<br />
- Nie paniczu. Jest tylko panicz i Skrzatek, bo zabrali pana kiedy... - tłumaczył się ze spuszczoną nisko głową.<br />
- Dobrze. W takim razie przygotuj nam coś do jedzenia - powiedziałem i
patrzyłem rozbawiony, jak domowy skrzat myśli nad czymś intensywnie.<br />
- Na ile osób życzy panicz sobie kolację? Czy przyjdą jacyś goście?<br />
- Nie, Skrzatku, będę tylko ja... - jego mina była bezcenna - ... i ty. Przyjdę za piętnaście minut.<br />
- Ja? Ale paniczu... - Patrzył na mnie tymi wyłupiastymi oczami, a ja
musiałem mieć wyjątkowo szeroki uśmiech, bo natychmiast odparł:<br />
- Tak jest, paniczu!<br />
Skrzatek podreptał do kuchni, a ja wszedłem na piętro. Po prawej stronie
mieścił się kiedyś mój pokój. Ciekawe, co z niego zostało... Ostrożnie
uchyliłem drzwi i zajrzałem do środka. Nie do wiary, ale niczego tu nie
zmieniono! Nawet stary plakat drużyny quidditcha wisiał w tym samym
miejscu. Zostawiłem tam swoje rzeczy i poszedłem sprawdzić jak rzecz ma
się z resztą domu. Tutaj niestety nie było już tak kolorowo... Wszystkie
cztery sypialnie były, co tu dużo mówić, w opłakanym stanie.
Poprzewracane meble i pościel walająca się po podłodze wyraźnie
świadczyła o tym, że ktoś użytkował niedawno te pomieszczenia. I z całą
pewnością nie był to nikt, o kim warto byłoby teraz myśleć!<br />
Zamknąłem drzwi ostatniego pokoju i zszedłem z powrotem na dół.
Skierowałem się do kuchni, bo jakoś nie miałem ochoty siedzieć samemu
przy ogromnym stole w jadalni.<br />
- Co tam dobrego, Skrzatku? - zapytałem, siadając wygodnie przy kuchennym blacie.<br />
- Nic dobrego, paniczu! Nikt nie robił zakupów od wielu dni. Skrzatek
znalazł tylko to. - Wskazał nerwowo na kubek herbaty i wielki talerz
jajecznicy przede mną.<br />
- Pójdę jutro na zakupy.<br />
- Paniczu... Skrzatek musi paniczowi coś powiedzieć... - zaczął okropnie zdenerwowany.<br />
- Mów, słucham cię, Skrzatku - odparłem i zabrałem się za jedzenie.<br />
- Skrzatek okłamał panicza! Panicz pytał, czy w domu jest ktoś jeszcze i Skrzatek powiedział, że nie ma, ale ona tu jest!<br />
- Kto taki? - Odłożyłem widelec i czujnie spojrzałem na Skrzatka, który cały dygotał.<br />
- Ona paniczu! Piękna panienka. Skrzatek pokaże! - I rzucił się na
korytarz, a ja złapałem za różdżkę i pobiegłem za nim. Zdziwiłem się
nieco, kiedy zorientowałem, że Skrzatek otwiera właśnie tajemne wejście
do lochów pod Malfoy Manor. Wiedziałem, że one istniały, ale nigdy tam
nie byłem. Zaniepokoiłem się nie na żarty!<br />
- Gdzie ty mnie prowadzisz Skrzatku! Ktoś tam jest?<br />
- O tak paniczu! Ona tam jest!<br />
Nie wiedziałem, kim była ta "Ona", ale zapaliłem różdżkę i ruszyłem za
nim ciemnym korytarzem. Prowadził mnie w mroku, a ja dziwiłem się, że
mieszkając tutaj przez siedemnaście lat, jakoś nigdy nie miałem czasu,
żeby tutaj zejść. Nagle Skrzatek zatrzymał się i wbił wielkie ślepia w
żelazne drzwi po prawej stronie wąskiego korytarza.<br />
- Tutaj paniczu! Ona tam jest, panicz musi otworzyć! - Nacisnąłem więc klamkę, ale drzwi były zamknięte.<br />
- Alohomora. - Zamek się przekręcił i teraz otwarłem je bez przeszkód. W
środku było nieco jaśniej, bo w kącie stał dogasający kaganek. A potem
zobaczyłem tylko jakiś drobny, skulony kształt oparty plecami o kamienną
ścianę i aż krzyknąłem z przerażenia. Znalazłem więźnia!Arvenehttp://www.blogger.com/profile/03886781562242693659noreply@blogger.com2